Αρχική | Έντυπα | Spirit | Videoc | Cyborg | Βιβλιοθήκη | Εκδόσεις | Αυτονομία | Συνδρομές - Επικοινωνία
2/9/2016: Kυκλοφόρησε το νέο τεύχος του Sarajevo (νο 109, Σεπτεμβρίου 2016).
Περιεχόμενα και σημεία διακίνησης
Πήγαινε στο site των 7ψυχων, δες την πρώτη βιντεοπαρουσίαση για τον στόχο ωρομίσθιο 7 ευρώ (κατ’ αρχήν στις αλυσίδες γρήγορου φαγητού και καφέ)... Κι αν σου κάνει διάδωσέ το.
Είναι ακόμα η αρχή.
Η απόλαυση της λαϊκής συναίνεσης. Οι ελβετοί το έκαναν: ψήφισαν με ένα ποσοστό 65,5% (επί των συμμετεχόντων) υπέρ της "αύξησης της επιτήρησής" τους απ’ τις μυστικές υπηρεσίες. Υπέρ, δηλαδή, της παρακολούθησης τηλεφώνων και υπολογιστών· υπέρ της χρήσης κρυμμένων καμερών· υπέρ του δίκαιου της κρατικής ασφάλειας.
Η σχετική νομοθεσία έχει περάσει απ’ το 2015. Όμως σοσιαλδημοκράτες και πράσινοι (αντίθετοι στην "έκτακτη ανάγκη") συγκέντρωσαν τις απαραίτητες υπογραφές για να γίνει αυτό το δημοψήφισμα. Το οποίο κέρδισε το δόγμα "δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε".
Έχει γίνει κάποια "τρομοκρατική" ή "μισο-τρομοκρατική" ή "ψευτο-τρομοκρατική" ενέργεια σε ελβετικό έδαφος τα τελευταία χρόνια; Όχι!...
Τότε;
Ο φόβος σα σπορ. Οι ελβετοί ψηφοφόροι θα μπορούσαν να έχουν παραπάνω από έναν λόγο να απορρίψουν την αστυνόμευση της ιδιωτικής ζωής (πάντα μετά από εισαγγελικό ένταλμα... ο.κ....). Το 1989 αποκαλύφθηκε ότι οι ελβετικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν κρυφά (και εκτός νόμου) σχεδόν ένα εκατομμύριο υπηκόους. Αν τότε έκαναν αυτό "παράνομα" τι θα κάνουν τώρα που έχουν το νομοθετικό αλλά, κυρίως, το κοινωνικό ο.κ.;
Ένα απ’ τα βασικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της έκτακτης νομοθεσίας ήταν ότι "πρέπει να πλησιάσουμε τα άλλα κράτη"... Να φύγουμε απ’ το υπόγειο και να ανέβουμε στο ισόγειο των διεθνών στάνταρς (της εσωτερικής "αντιτρομοκρατικής" επιτήρησης) είπε ο ελβετός υπ.αμ. Guy Parmelin… γιατί έχει και η ελβετία "υπουργείο άμυνας".
Η ελβετική περίπτωση πετάει στα σκουπίδια τις εύκολες και βολικές θεωρίες περί άμεσης γραμμικής συσχέτισης ανάμεσα σε περιστατικά "τρομοκρατίας" (ή "εγκλήματος βαρέος τύπου") και την αποδοχή των έκτακτων νομοθεσιών. Μπορεί, τελικά, οι πρωτοκοσμικοί να "νοιώθουν ανασφάλεια" (και να εξουσιοδοτούν στα τυφλά το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμά τους να τους προστατεύει) απλά και μόνο για να μοιάζουν σε άλλους (πολιτιστικά όμοιούς τους) "ανασφαλείς".
Τα κόμπλεξ φαίνεται ότι είναι μεταδοτικά!
Η ιδιωτικότητα είναι ντεμοντέ. Το ότι χρειάστηκε πολύς κόπος (και πολύ αίμα) για να κρατηθούν τα κρατικά όργανα έξω απ’ τους προσωπικούς χώρους και χρόνους· το ότι η κατάκτηση της ιδιωτικότητας απέναντι στις εξουσίες δεν ήταν δώρο, αυτά και άλλα ανήκουν πια στην ιστορία των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Προφανώς δεν είναι η επιλογή των ελβετών ψηφοφόρων που άλλαξε τα δεδομένα. Η εθελοντική έκθεση (και υπερέκθεση) στα λεγόμενα "κοινωνικά δίκτυα", η εθελοντική αλληλοεπιτήρηση, η ουσιαστική αδιαφορία για την μπανιστηριτζίδικη δράση όχι μόνο των μηχανισμών δημόσιας τάξης αλλά και των επιχειρήσεων, αυτά είναι πια δεδομένα.
Ίσως κάποτε στο μέλλον, οι ultra αναπτυγμένες τεχνολογικά κοινωνίες αρχίσουν να νοσταλγούν τις εποχές που η ιδιωτικότητα ήταν κατοχυρωμένη και (υποχρεωτικά) σεβαστή. Θα είναι δύσκολο (αν όχι αδύνατο) πια να την ανακτήσουν. Εκτός αν αρχίσουν οι τότε "ρομαντικοί" να ανακαλύπτουν τις κατακόμβες...
Αλλαγή τακτικής; Η ξαφνική άτακτη υποχώρηση / απόσυρση του ενός εκ των τεσσάρων (και πιο συζητημένου) "υπερθεματιστή" είναι, ασφαλώς, ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Όμως φαίνεται ότι η περίπτωσή του είχε βρωμίσει επικίνδυνα· όχι ίσως γι’ αυτόν αλλά για τους "από δίπλα" και "από πίσω".
Απ’ την μεριά του ο πρώτος επιλαχών, που μόνος του είχε δηλώσει και ξαναδηλώσει αμέσως μετά το τέλος της πλειοδοσίας ότι δεν συμμετείχε επειδή ήθελε κανάλι αλλά μόνο για να ανεβάσει το κασέ, δεν έδειξε όλο αυτό το διάστημα κάποιο ενδιαφέρον για την υπόθεση. Στα κάγκελα ήταν άλλοι που δεν πήραν άδειες, ακόμα και δύο που πήραν· αυτός απουσίαζε εντελώς και χαρακτηριστικά. Δεν έμοιαζε να τον αφορά το θέμα.
Τώρα που ήρθε η σειρά του θα "ξηλωθεί" για κάτι που δεν ήθελε και, επιπλέον, δεν ξέρει καν πως να φτιάξει, τι θα κάνει; Θα γίνει "καναλάρχης"; Ίσως, αν βρεθεί δίπλα του κάποιος έμπειρος...
Κι αυτός που ξέμεινε από "μπροστινό"; Τι θα κάνει; Θα δούμε.
(Το αποχαιρετιστήριο γράμμα του οίκου Καλογρίτσα ήταν, πάντως, "σπαρακτικό"... Παλιόκοσμος και παλιοκοινωνία κύριοι, τι τα θέλετε; Το υγιές επιχειρείν διώκεται στην "τελευταία κομμουνιστική νησίδα στην ευρώπη" όπως λένε και οι φιλελέ· δεν το είχατε προσέξει;...
Το άλλο σπαρακτικό είναι οι φαιορόζ δηλώσεις. Ποιοί κολλητοί μας; Να, έφυγε! Κάτι θυμίζει, κάτι θυμίζει... Α, ναι. Τα λεγόμενα οπαδών του αιώνιου πρωταθλητή. Ποια ρετιρέ παράγκα; Να, χάσαμε απ’ την Λάρισα!
Ανατριχιαστικό, really!)
Θα αγόραζες μια τράπεζα αν είχες τα λεφτά της; Ο πρώτος ήταν ο αλησμόνητος Κοσκωτάς: ο μπογιατζής απ’ το αμέρικα αγόρασε την (τότε αρχικά μικρή) τράπεζα Κρήτης με τα λεφτά του δανείου που πήρε απ’ αυτήν. Ύστερα, διάφοροι κρατικοί οργανισμοί και φορείς άρχισαν να μεταφέρουν τα αποθεματικά τους στην τράπεζα Κρήτης· που μεγάλωσε και ομόρφυνε. Μέχρι που ξέσπασε ο ντόρος.
Ωστόσο η εξέλιξη των τραπεζικών πρακτικών και στα μέρη μας, απ’ τα ‘90s και μετά, έδειξε οτι ο Κοσκωτάς δεν ήταν εγκληματίας. Ήταν πρωτοπόρος. Ποιος, άραγε, έχει ξεχάσει τα μετοχοδάνεια που έδιναν οι ίδιες οι τράπεζες σε ενδιαφερόμενους να αγοράσουν μετοχές τους· την εποχή της άγριας ακμής του χρηματιστηρίου; Ήταν εγκληματική εκείνη η πρακτική; Αν ήταν πρέπει οι τότε διοικήσεις να πάνε γρήγορα στην μπουζού.
Τώρα, ωστόσο, θεωρείται τέτοια· τουλάχιστον σε ότι αφορά την τράπεζα των μηχανικών (Αττικής - μερικοί λένε τράπεζα των μηχανισμών· μόνον αυτή ήταν τέτοια ;;;). Δεκαέξι "καλοί πελάτες" της (μεταξύ των οποίων και γνωστές ντόπιες κατασκευαστικές) πήραν δανεικά από δαύτην για να συμμετάσχουν στην τελευταία "αύξηση μετοχικού κεφαλαίου". Φυσικά, με την καταβαράθρωση της τιμής της μετοχής της "μπήκαν μέσα"· ενώ, απ’ την άλλη μεριά, συνεχίζουν να χρωστάνε τα δανεικά. Άρα είναι "δαρμένοι". Είναι και "παράνομοι"; Μας φαίνεται εξαιρετικά αμφίβολο αν οποιοδήποτε post modern δικαστήριο τους θεωρήσει τέτοιους.
Κάτι (η καχυποψία μας δηλαδή) μας λέει πως όλα αυτά τα προβλήματα θα διευθετηθούν μακρυά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας, στα πρόστιμα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που θα κανονιστεί να πληρώσουν για το "καρτέλ των κατασκευαστικών".
Δεν χρειάζεται να γίνονται βούκινο όλα, έτσι δεν είναι;
Οι "δυνάμεις του φωτός" κέρδισαν τελικά. Όπως συνήθως. Εντελώς συμπτωματικά, μαζί με τον αμφιλεγόμενο "υπερθεματιστή" έκανε μεταβολή και ο υπουργός παιδείας. Εάν βοηθάει τη συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών να μπει στην άκρη το θέμα αυτό, βεβαίως και το βάζω. Δεν είμαι εγωιστής ούτε είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι είναι αμετανόητοι και συνομιλούν με το υπερπέραν. Είμαι γήινος άνθρωπος και θέλω να διευκολύνω τη συνεννόηση δήλωσε ο θαρραλέος, χωρίς να φοβάται μην πέσει φωτιά να τον κάψει. Και κατάλαβε το υπερπέραν (που έφτιαξε ο μεγαλοδύναμος με τον οποίο οι τσοπαναραίοι έχουν άμεση επικοινωνία) ότι ο εξοχότατος πρωθυπουργός του ψιθύρισε στ’ αυτί μια λεξούλα μόνο: άστο!
Δηλαδή; Είναι απλό. Το ίδιο (και σε τέτοιες περιπτώσεις περισσότερο ακόμα από προηγούμενους) οι τωρινοί φαιορόζ κυβερνήτες είναι μέσα (και) στα ράσα. Το έχουμε πει και ξαναπεί ότι η εξουσία / βιτρίνα τους είναι επίκτητη και δοτή. Αν χρειαζόταν μια ακόμα απόδειξη νάτην. Για ένα ελάσσον θέμα (στο μενού των "σχέσεων πολιτείας - εκκλησίας"), για ένα θέμα που θα μπορούσαν να στριμώξουν τον σικέ φιλελευθερισμό του γόνου των Μητσοτάκηδων, βάρεσαν "προσοχή" και αμέσως μετά "τον πούλο". Τα περιθώριά τους είναι τόσα όσα αφήνει το λουρί των ανθρωποβοσκών. Δηλαδή ασήμαντα.
Και, φυσικά, δεν είναι οι μόνοι που κρατάνε το λουρί…
Συμφωνία κυρίων. Αυτό μάλιστα! Ήταν ένας σοβαρός λόγος για face to face συζήτηση. Κατά την ρωσική καθεστωτική ιστοσελίδα sputniknews η συνάντηση του ρώσου αρχιστράτηγου Valery Gerasimov και του τούρκου Hulusi Akar, στην Άγκυρα, στις 15 Σεπτέμβρη, είχε σαν θέμα την "μοιρασιά" του συριακού εναέριου χώρου. Ειπωμένο αλλιώς, να μην πετάει η πολεμική αεροπορία του ενός πάνω απ' τα χωράφια του άλλου.
Αυτό που δεν λέει το sputnik αλλά προκύπτει σα λογικό συμπέρασμα είναι ότι το ίδιο deal αφορά και την συριακή αεροπορία. Έτσι, για να το πούμε απλά, ο τουρκικός στρατός έχει την ανεπίσημη μεν αλλά σαφή "άδεια" τόσο της Μόσχας όσο και της Δαμασκού για την επιχείρηση "ασπίδα του Ευφράτη".
Να το πάμε μισό βήμα πιο πέρα; Για να έχει διάρκεια αυτό το deal, και να μην πρέπει να αναθεωρείται καθημερινά (με βάση τις προωθήσεις ή τις υποχωρήσεις των αντίστοιχων στρατών) θα πρέπει να περιλαμβάνει και τα έσχατα χωρικά / γεωγραφικά όρια της δράσης τους. E;
Αν και δεν έχουν γίνει (ή δεν έχουν γίνει γνωστές) αερομαχίες στον συριακό ουρανό, σε μια τουλάχιστον περίπτωση τα συριακά και τα αμερικανικά πολεμικά έφτασαν "κοντά" σε εμπλοκή. Θεωρητικά θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει σε ισχύ ένα μόνιμο deal μεταξύ όλων των αερο-εμπλεκόμενων σ’ αυτό το πεδίο μάχης.
Όμως η συμφωνία Μόσχας - Άγκυρας (με την σιωπηλή συμμετοχή της Δαμασκού) μας φαίνεται πιο προχωρημένη, επειδή ο τουρκικός στρατός έχει εισβάλει στο συριακό έδαφος, τυπικά και ουσιαστικά. Αν για να γίνει ανοικτά αυτή η συμφωνία χρειάστηκε η κατάρριψη ενός SU-24 και μερικοί μήνες με αμοιβαία μπινελίκια μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας, ε, ας πάει και το παλιάμπελο...
Διαγωνισμός φονικότητας (αμάχων). Το καθεστώς Άσαντ και η Μόσχα έχουν εντείνει τις τελευταίες ημέρες τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Aleppo. Πρόκειται για μακελιό, που το πιθανότερο είναι να έχει ψυχολογικούς παρά στενά στρατιωτικούς σκοπούς.
Ευκαιρίας δοθείσης, λοιπόν, στην έκτακτη συνάντηση του "συμβουλίου ασφαλείας" του οηε (μετά από αίτημα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού), με θέμα το Aleppo, η αμερικάνα πρέσβειρα στον οηε Samantha Power δεν παρέλειψε να θρηνήσει. Αυτό που στηρίζει η ρωσία είπε δεν είναι αντιτρομοκρατία. Είναι βαρβαρότητα.
Σωστά. Περί αυτού πρόκειται, ειδικά σε μια πόλη σαν το Aleppo. Αλλά ποιος μιλάει; Μπορεί να υπάρχει κι άλλη ζωή, και τότε θα ζωντανέψουν οι χιλιάδες άγρια δολοφονημένοι άμαχοι της Φαλούτζα· απ’ τα αμερικανικά κομάντο φυσικά. Θα ζωντανέψουν για να εκδικηθούν. Αλλά ακόμα κι αν δεν υπάρχει άλλη ζωή υπάρχει (θα έπρεπε να υπάρχει) μνήμη.
Είναι αμφίβολο αν οι ιστορικοί του μέλλοντος θα κρατήσουν έστω και σαν υποσημειώσεις τις καθημερινές δολοφονίες αμάχων στη συρία, και όχι μόνο. Το πολύ πολύ, μετά το "νίκησε αυτός ή εκείνος", να υπάρχει και ένα νούμερο με το σύνολο των casualties.
Ύστερα είναι πιθανό να γυριστεί και κάποια ταινία με τίτλο "η μάχη του Aleppo"... Με κάμποσα αυθεντικά πλάνα, τραβηγμένα χτες, σήμερα, αύριο...
Διαγωνισμός φιλίας. Γράφαμε πριν δυο μέρες (απ’ το Κάιρο με νόημα) για την γαλλική συμμετοχή στο λιβυκό πεδίο μάχης (του 4ου παγκόσμιου πόλεμου). Για να μην χάσετε την επαφή με ό,τι συμβαίνει "κάτω" (δηλαδή νότια) απ’ τα πόδια σας, ιδού κι αυτό: η Γαλλία εκτιμά τον θεμελιώδη ρόλο της Αιγύπτου ως ενός κύριου πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας στη Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική δήλωσε ο γάλλος υπ.αμ. Jean-Yves Le Drian κατά την συνάντησή του με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Abdel-Fattah El-Sisi στο Κάιρο.
Σύμφωνα με τον εκπόσωπο του Σίσι Alaa Youssef, βασικός σκοπός της συνάντησης (και με τον αιγύπτιο υπ.αμ. Sedki Sobhi) ήταν οι τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή "συμπεριλαμβανόμενων των εμφύλιων συγκρούσεων στη συρία και στη λιβύη". Ο Σίσι , απ’ την μεριά του, τόνισε την στρατηγική συνεργασία ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Γαλλία, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα. Χμμμμ...
Η αγορά απ’ την αιγυπτιακή χούντα τα δύο ελικοπτεροφόρων / μεταγωγικών που είχε παραγγείλει η Μόσχα αλλά της απαγορεύτηκε να παραλάβει (λόγω των κυρώσεων) θα πρέπει να ήταν αυτό που είναι πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις: μια μαζική μεταφορά πλούτου απ’ τους αιγύπτιους πληβείους στην γαλλική καθεστωτική τάξη· όχι μόνο πάνω αλλά και κάτω απ’ το τραπέζι. Σε αντάλλαγμα το Παρίσι στηρίζει την χούντα του Καΐρου, και προχωράει μαζί της τα δικά του ιμπεριαλιστικά σχέδια στην βόρεια (και πιθανόν όχι μόνο εκεί) αφρική.
Η καθημερινότητα μας τρώει, αλλά παρακαλούμε προσέξτε: γίνεται παγκόσμιος πόλεμος. Και το ελληνικό καθεστώς αργά ή γρήγορα θα πάρει πιο ενεργή θέση από την τωρινή "διακριτική"...
Ιδαίτερες μαθησιακές ανάγκες. Η ετεροχρονισμένη αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις του φωτός (τους παπάδες) και τις δυνάμεις του σκότους (τον υπουργό παιδείας) συνεχίζεται σα βαρετό σήριαλ. Το ξαναείπαμε: αν είναι κανείς διατεθειμένος να κόψει τα σκοινιά, τα κόβει. Δεν κάθεται να τα μαδάει, κλωστή κλωστή, μία κάθε δεκαετία, ρωτώντας και την γνώμη του δεσμοφύλακα. Αλλά δεν είναι καν και καν αυτή η περίπτωση, έτσι κι αλλιώς...
Εν τω μεταξύ τα δεδομένα και τα χαρακτηριστικά των κοινωνιών δεν κρίνονται μόνο απ’ τις βλαμμένες θρησκείες στο κέντρο τους. Κρίνονται και απ’ το τι κάνουν στα όρια τους· στα "περιθώριά" τους. Τα πιτσιρίκια με ειδικές μαθησιακές ανάγκες βουλιάζουν μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα (συχνά μέσα και σε πνιγηρές οικογενειακές καταστάσεις), ανάμεσα σε φιλότιμους δασκάλους (μειοψηφία), χοντρόπετσους δημόσιους υπάλληλους του εκπαιδευτικού συστήματος (πλειοψηφία), κεδυ και ειδικά σχολεία. Το ότι ανάμεσά τους υπάρχει άγνωστος αριθμός μεγαλοφυιών δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Ούτε να το απορρίψει. Το ότι καθένα τους και όλα μαζί αξίζουν την ίδια φροντίδα με τα "κανονικά" παιδιά είναι απλά μια ευχή. Εκτός αν δίνει λεφτά και κατευθύνσεις η καταραμένη ε.ε. Τότε μπορεί και να γίνει πράξη.
Επ’ αυτού η "φιλεύσπαχνη" εκκλησία έχει να συστήσει μόνο υπομονή. Εκεί λοιπόν, στα όρια, σ’ αυτά τα ανήλικα πλάσματα με τις παράξενες συμπεριφορές και, ίσως, τις απρόοπτες ικανότητες, τελειώνει οριστικά το παραμυθάκι της αμαρτίας, της μετάνοιας, της δευτέρας παρουσίας - και των πρακτόρων τους. Τα συμπονετικά θεωρήματα των παπάδων έχουν αξία μόνο αν δίπλα χάσκει ο καιάδας. Αλλά ορισμένες κρίσιμες πλευρές του κοσμικού πολιτισμού έχουν προχωρήσει πολύ πιο πέρα, πολύ πιο μακρυά. Χάρη σε συνειδητά και αποφασισμένα ά-θρησκους, αντί-θεους. Χάρη σ' εκείνους που δεν πίστευαν σε θεούς, πίστευαν μόνο στους ανθρώπους. Ειδικά εκείνες οι ανατρεπτικές εκφάνσεις του που έβαλαν τα όποια "περιθώρια" στο κέντρο, και διδάχτηκαν απ’ αυτά.
Τι να πει το παπαδαριό για τα παιδιά με διάγνωση αυτισμού; Ότι είναι "θέλημα θεού". Όντως, αυτός ο θεός των χριστιανών κάθεται δίπλα στον καιάδα και ξεκουράζεται απ' το "καθ' εικόνα και ομοίωση". Ρωτείστε και τα βοθρολύματα, ή αυτό το καινούργιο φρούτο, τον "κύριο 600 δισεκατομμύρια"...
Έκανε κι η μύγα κώλo ...Η Άλωση της Τριπολιτσάς φέρει όλα τα χαρακτηριστικά πραγματικής εθνικής επετείου...Τάδε έφη ο πρόεδρος της δημοκρατίας, που ως γνωστόν έχει πάρει στα σοβαρά την διακοσμητική δουλειά του.
Δεν έχουμε αντίρρηση ότι πρόκειται για "εθνική επέτειο" - αρκεί να θυμίσουμε περί τίνος πρόκειται. Πρόκειται, λοιπόν, για εκείνο το γεγονός "κατάκτησης του διοικητικού κέντρου του Μοριά" κατά το οποίο ο γίγαντας πράκτορας των άγγλων Κολοκοτρώνης πήρε μίζες απ’ τους πλούσιους της πόλης, και τους άφησε να φύγουν με ασφάλεια, μαζί με όλη την κινητή τους περιουσία (τα χρυσάφια, τις πορσελάνες, τα προικιά, τους υπηρέτες και τους ένοπλους φρουρούς τους). Και ύστερα, αφού έφυγαν οι πλούσιοι με τα σέα και τα μέα τους, μπήκε με τους γενναίους του στην ανυπεράσπιστη πόλη και έσφαξε με απεριόριστο σαδισμό τους φτωχούς. "Το αίμα έφτανε μέχρι το γόνατο" λένε οι περιγραφές, και δεν είναι υπερβολικές: μέχρι το γόνατο έφταναν τα πτώματα στους δρόμους. Των πληβείων. Γυναικών, αντρών, παιδιών, νέων και ηλικιωμένων.
Σωστά; Σωστά. Γι’ αυτό ακριβώς μιλάμε.
Για ελληνική "εθνική επέτειος" μια χαρά φαίνεται. Και μην πει κανείς "ε, έτσι ήταν τα ήθη τότε". Γιατί υπάρχει ένας άλλος της ίδιας ακριβώς εποχής, της "πουτάνας" της νεαρής καλόγριας ο γυιός, που γεννήθηκε κάτω από μια ελιά (γιατί που αλλού να γεννούσε η μικρομάνα αμαρτωλή καλόγρια; - βρείτε το όνομά του), που όταν πολιόρκησε μια τουρκοκωμόπολη για να εκδικηθεί τους δολοφόνους του (ληστή) αρχηγού του, κάπου στα δυτικά, εγγυήθηκε την αποχώρηση όλων των αμάχων, γυναικών, παιδιών, γερόντων, μαζί με όλη την κινητή τους περιουσία, με ασφάλεια, ώσπου να φτάσουν στη Λευκάδα. Κι ύστερα γύρισε, πολέμησε με τους άντρες ενόπλους απέναντί του, τους νίκησε και τους καθάρισε.
Αυτό, φυσικά, είναι "άγνωστο" γεγονός... Πως, όμως, ήταν τελικά τα "ήθη τότε"; Ήταν ήθη μπέσας και παληκαριάς ή ήταν τα ήθη των πλιατσικολόγων; Ήταν ήθη ακεραιότητας, ευθυκρισίας και εντιμότητας ή ήταν ήθη ψυχάκηδων του αίματος; Τελικά ποιοί και γιατί έφαγαν τον μελαγχροινό γυιό της καλόγριας, τον καπετάν Γιώργη, που στις δύο κουβέντες του οι τρεις ήταν "στον μπούτσο μου"; Μήπως ήταν τίποτα τσιράκια πλιατσικολόγων; Ή η θρησκευτική αστυνομία της εποχής;
Ποιός ξέρει; Ένα είναι σίγουρο: ο καθένας έχει τις "εθνικές επετείους" που αναλογούν στο "έθνος" του. Με βάση αυτές φτιάχνει το συλλογικό φαντασιακό που χρειάζεται, και έτσι πορεύεται...
Κάνε την εθνική χάρη πρόεδρε της δημοκρατίας, και ζήτα την χρηματοδότηση μιας epic ταινίας με τίτλο "η άλωση της Τριπολιτσάς". Να μοιράζεται από εφημερίδες, να παίζεται σε σχολεία. Με τον τιτανοτεράστιο Κώστα Πρέκα για Κολοκοτρώνη...
Συγχαρητήρια, κερδίσατε! Ο ένας κυβερνητικός συνεταίρος, ο φαιός, είναι πιστός στα "ιδεώδη" του. Το αποδεικνύει τακτικά. Πριν λίγες βδομάδες με το θέμα της "κοινοβουλευτικής απόφασης" (φάρσας μάλλον) για το κτίσιμο τζαμιού στην Αθήνα... Τώρα, πάλι, με το θέμα των σχολικών "θρησκευτικών".
Δεν αποδεικνύει, όμως, μόνο την δική του μαυρίλα. Αποδεικνύει και τον κυνισμό του άλλου συνεταίρου, του ροζ. Γιατί αυτή αμοιβαία συμπληρωματική σχέση έχει κρατήσει κιόλας 1,5 χρόνο.
Για άλλο θέμα γράφτηκε, αλλά ισχύει απόλυτα και για την ντόπια "αριστεροσύνη": αφού ανεχτήκατε αυτό, μπορείτε να ανεχτείτε τα πάντα!
One euro in iran. Δεν πρόκειται για κέρμα. Πρόκειται για φρεγάτα, του ιταλικού πολεμικού ναυτικού. Που έδεσε στο στρατηγικής σημασίας ιρανικό λιμάνι Bandar Abbas, ακριβώς στην είσοδο του περσικού κόλπου, σε μια επίσκεψη φιλίας…
Για να βελτιωθούν οι στρατιωτικές σχέσεις ιταλίας - ιράν… (είπαν ο ιταλός πρέσβης στο ιράν Mauro Conciatori και ο επικεφαλής της πρώτης ναυτικής ζώνης ναύαρχος Mamir Hossein Azad). … Αλλά και οι πολιτικές και πολιτιστικές…
Όλοι με όλους! Κι ο καθένας με τα όπλα του. Και βλέπουμε...
Και εις Παρισίους. Ύστερα απ’ τις δοκιμές σε κλειστές διαδρομές στην ιαπωνία, την Σιγκαπούρη και την Καλιφόρνια, και μια πρώτη δοκιμή σε κανονικό δρόμο στο Ελσίνκι, το ηλεκτρικό minibus EZ10 της γαλλικής hitech εταιρείας Easymile γυρνάει για δοκιμές στην πατρίδα. Στο Παρίσι.
Το EZ10 είναι ρομποτικό. Δεν έχει, δηλαδή, οδηγό. Μπορεί να μεταφέρει 12 άτομα, και στη δοκιμή θα κινείται με 25 χιλ. την ώρα μέγιστη ταχύτητα, σ’ έναν πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι. Αργότερα, πριν το τέλος της χρονιάς, η δοκιμή θα επαναληφθεί ανάμεσα σε δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς.
Αν και δεν φαίνεται επείγον, οι ντόπιοι ιδιοκτήτες ταξί ας ετοιμάζοντα ι- για οδοφράγματα...
9/11 bill 2. Σε αντίθεση με τον απερχόμενο Ομπάμα ο υποψήφιος Trump δήλωσε ότι θα υπογράψει το νόμο "Justice Against Sponsors of Terrorism". Πιθανόν με αυτή του τη "δέσμευση" να κέρδισε μερικές χιλιάδες ψήφων ακόμα. Αλλά με τον τρόπο του δείχνει ότι υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο βάθος (με καλά κρυμμένα μυστικά), πέρα απ’ τον ρόλο του Ριάντ στην περιβόητη 11 Σεπτέμβρη του 2001.
Εν τω μεταξύ θα πρέπει να κερδίσει τις εκλογές. Πράγμα που (παράξενο;) εμφανίζεται όλο και πιθανότερο καθώς ο χρόνος μετράει ανάποδα ως τις 8 Νοέμβρη...
Νεκροταφείο ελεφάντων. Η είδηση είναι ότι … συναντήθηκαν την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη αντιπροσωπείες της ΛΑ.Ε με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και του ΣΧΕΔΙΟΥ Β με τη συμμετοχή του Αλέκου Αλαβάνου. Η πιο είδηση της είδησης είναι το plan B υπάρχει (τρόπος του λέγειν). Η ακόμα πιο είδηση της είδησης της είδησης είναι ότι ... οι δύο πλευρές τόνισαν ότι αποδίδουν κεντρική σημασία στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες… Oh lord!!! Η ταξική πάλη στα καλύτερά της!!!
Τι μπορούμε να πούμε, πια, σαν φτωχοί και μόνοι αυτόνομοι εργάτες; Ότι έχουμε ανατριχιάσει; Ότι τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα; Ότι σε λίγο τα μικρά κκε που επιμένουν να μην γυρίζουν στην κοιτίδα τους θα (ξανα) ξεπεραστούν εκλογικά (γιατί περί αυτού πρόκειται) από αυταρχικές προσωπικότητες του ενός ή του άλλου είδους;
Κάρολε φύλαγέ με απ’ τους "φίλους" της τάξης μου. Γιατί τους με τους εχθρούς της ξέρω τι να κάνω…
9/11 bill. Ενώ ο νόμος που (θα) επιτρέπει σε αμερικάνους πολίτες να μηνύσουν ξένες κυβερνήσεις για "υποστήριξη της τρομοκρατίας" περιμένει την υπογραφή του αμερικάνου προέδρου για να αρχίσει να εφαρμόζεται (και ο Ομπάμα δεν πρόκειται να υπογράψει) ένας απρόσμενος αντίπαλος του νόμου εμφανίστηκε στον ορίζοντα: η Άγκυρα. Κάνει το τουρκικό καθεστώς πλάτες στο σαουδαραβικό;
Σήμερα το τουρκικό υπ.εξ. κάλεσε τον Ομπάμα να μην υπογράψει το νόμο "Justice Against Sponsors of Terrorism". Επειδή (λέει το τουρκικό υπ.εξ.) είναι αντίθετος με την αναγνώριση της κυριαρχίας και της ισότητας των κρατών, όπως αυτές κατοχυρώνονται απ’ τον ο.η.ε.
Ο Ομπάμα δεν θα υπογράψει επειδή, είναι γνωστό, το πρώτο κράτος που θα οδηγηθεί στα δικαστήρια είναι το σαουδαραβικό. Για τις "τρομοκρατικές ενέργειες" της 11ης/9ου. Παρότι ο νόμος εγκρίθηκε ομόφωνα και απ’ την βουλή και απ’ την γερουσία, ο απερχόμενος Ομπάμα θεωρεί ότι θα βάλει σε κίνδυνο την συμμαχία της Ουάσιγκτον με το Ριάντ, και επίσης (θα βάλει σε μπελά) την (φανερή ή κρυφή) δράση των αμερικανικών βραχιόνων στρατού και μυστικών υπηρεσιών εκτός συνόρων.
Το ίδιο υποστηρίζει, πιο γενικόλογα είναι η αλήθεια, και η Άγκυρα. Μόνο που, κατά βάθος, δεν σκέφτεται τα αμερικανικά ζόρια. Σκέφτεται τα δικά της. Με την έννοια ότι αν αυτός ο νόμος εφαρμοστεί στις ηπα θα βρεθούν και άλλα κράτη να φτιάξουν ανάλογη νομοθεσία. Κάποια απ’ αυτά δεν (θα) είναι φίλοι της Άγκυρας...
Απ’ το Κάιρο με νόημα. Η Αίγυπτος υποστηρίζει τον λιβυκό στρατό, σαν εκπρόσωπο της θέλησης του λιβυκού λαού. Αυτό (ξανα)δήλωσε, με τον πιο επίσημο τρόπο, στο περιθώριο της συνέλευσης του οηε στη Ν. Υόρκη, ο δικτάτορας Σίσι.
"Λογικό" θα πεί κάποιος. Ο Σίσι βρίσκεται στο πλευρό αμερικάνων, άγγλων, και λοιπών διεθνών "αντιτρομοκρατών" που έχουν αρχίσει τις επιχειρήσεις τους στη λιβύη… Λάθος!! Ο Σίσι στηρίζει τον πρώην αρχικαραβανά του λιβυκού στρατού Khalifa Haftar, που (πολεμώντας για λογαριασμό του και όχι μόνο) κατέχει το βορειοανατολικό τμήμα της λιβύης, με πρωτεύουσα την Βεγγάζη.
Ο Haftar θεωρείται (και ως τώρα είναι) αντίπαλος της στρατιωτικής δράσης των δυτικών, εφόσον αυτοί στηρίζουν μια άλλη "κυβέρνηση" που ονομάζεται "εθνικής συνεννόησης", με έδρα την Τρίπολη. Φαίνεται, ωστόσο, ότι δεν έχει μόνο το Κάιρο σαν πλάτη (για εξοπλισμό, εκπαίδευση και επιμελητεία). Στο τελευταίο επεισόδιο διπλωματικού πολέμου, η προσπάθεια του ειδικού απεσταλμένου του οηε Martin Kobler να επιβληθούν κυρώσεις κατά του Haftar και του στρατού του, καταψηφίστηκε (στο συμβούλιο ασφαλείας) όχι μόνο απ’ το Κάιρο αλλά και απ’ το Πεκίνο και την Μόσχα... Ο λόγος των κυρώσεων ήταν τα εδάφη με πετρελαϊκά κοιτάσματα που έχει καταλάβει πρόσφατα ο στρατός του Haftar. Προφανώς αυτός ήταν και ο λόγος της άρνησης να επιβληθούν…
Δύο "αντιτρομοκρατικές εκστρατείες" λοιπόν, στο λιβυκό έδαφος - αντίπαλες μεταξύ τους. Η μία απ’ την Τρίπολη (υποστηριζόμενη από Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Παρίσι (;), Ρώμη κλπ) και άλλη μία απ’ την Βεγγάζη (υποστηριζόμενη από πεκίνο, Μόσχα, Κάιρο...). Πλήρης διαχωρισμός; Όχι ακριβώς.... Το Παρίσι παίζει και στα δύο ταμπλώ, το έχουμε ξαναγράψει. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Haftar "δίνει πληροφορίες" στο επιτελείο του. Και όχι μόνο: δείτε το ζόρικες προβλέψεις (Κυριακή 11/9/2016) στην ασταμάτητη μηχανή.
Και τι θα συμβεί με αυτούς τους δύο αντίπαλους "αντιτρομοκράτες"; Θα τρακάρουν μεταξύ του στην "απελευθέρωση" της Σύρτης απ' τον isis; Μπορεί να συμβούν και χειρότερα: υπάρχουν πληροφορίες ότι ο Haftar, σε συνεργασία με διάφορους οπλαρχηγούς στη δυτική λιβύη και στη Misrata, ετοιμάζει εισβολή στην Τρίπολη...
Μπορεί να είναι μια απειλή / διαπραγματευτικό χαρτί απ’ την μεριά του· και απ’ τη μεριά των υποστηρικτών του. Μπορεί να είναι σχέδιο προς πραγματική εφαρμογή. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι μια καινούργια "συρία" έχει φτιαχτεί στα νότια της Μεσογείου...
Αυτή η "καινούργια συρία" λοιπόν… Στις 11 του Σεπτέμβρη ο Haftar και ο στρατός του κατέλαβε την περιοχή που ονομάζεται "πετρελαϊκή ημισέληνος" της λιβύης. Ο στρατός του Haftar κατάφερε να νικήσει τους Φρουρούς των Πετρελαϊκών Εγκαταστάσεων / PFG (που είχαν στον έλεγχό τις πετρελαιοπηγές και τα λιμάνια εξαγωγής επί τρία χρόνια σχεδόν), χάρη στην αεροπορική βοήθεια "άγνωστων δυνάμεων". Όχι, δεν ήταν ο μεγαλοδύναμος που έβαλε το χέρι του. Ήταν η αιγυπτιακή και η γαλλική αεροπορία· απόδειξη για την συμμετοχή της τελευταίας το ελικόπτερο που καταρρίφθηκε στις 17 Ιούλη απ’ τους Φ.Π.Ε.
Η περιοχή που πέρασε στον έλεγχο του Haftar ξεκινάει δυτικά της Ajdabiya, 160 χιλ. νότια της Βεγγάζης και φτάνει ως το Wadi Al-Ahmar, ανατολικά της Σύρτης. Περιλαμβάνει 4 μεγάλα λιμάνια εξαγωγής πετρελαίου, και μεγάλο μέρος κοιτασμάτων που "αξιοποιούνται" από λιβυκές και διεθνείς πετρελαϊκές...
Η επιτυχία αυτή ταρακούνησε τους συσχετισμούς που είχαν υπ’ όψη τους Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Ρώμη - αλλά φυσικά δεν ανέστειλε τους σχεδιασμούς τους. Καθώς οι ένοπλοι στη λιβύη είναι ένας γαλαξίας φυλών, οπλαρχηγών, χωριών και μικρότερων ή μεγαλύτερων πόλεων, όπου δεν υπάρχουν καν σαφή όρια με τους "ισλαμιστές τρομοκράτες" ή τον isis, αυτό που γίνεται είναι μια διαρκής "ροή" ενόπλων πότε εδώ και πότε εκεί, ανάλογα με τα συμφέροντα της στιγμής, τις υποσχέσεις, τα όπλα και τα λεφτά. Όλοι είναι διατεθειμένοι να "παίξουν" με όλους· και εναντίον όλων.
Είναι οι ιδανικές συνθήκες για δημιουργικό χάος… Κάμποσο τέτοιο ακόμα, σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που μας διαφεύγει από πολιτική και ηθική άποψη.
Σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο του οποίου οι δραπέτες διαχωρίζονται σαν "προσφυγικό πρόβλημα", χάρη σε μια πετυχημένη εκστρατεία (επίσης πολεμική) μαζικής αποβλάκωσης των πρωτοκοσμικών…
Ιμπεριαλιστική μελαγχολία; … Στη διάρκεια των χρόνων της προεδρίας Ομπάμα, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να διαβεβαιώσουν όλους τους σύμμαχούς τους στην Ασία ότι η Αμερική έχει και τα μέσα και τη θέληση να παραμείνει η κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στην ανατολική Ασία και στον Ειρηνικό… Αλλά ο κ. Duterte αμφισβητεί ευθέως αυτήν την ιδέα... Αν υιοθετήσουν και άλλοι την άποψή του, η Ουάσιγκτον θα ξεμείνει από δυνάμεις... Η αίσθηση ότι η "έδραση" ("pivot") στην Ασία κινδυνεύει ενισχύεται απ’ τις αυξανόμενες αμφιβολίες για την τύχη της Συμφωνίας Εμπορίου του Ειρηνικού (Trans-Pasific Partnership – TPP)… Δυστυχώς δεν υπάρχει περιθώριο για μακροπρόθεσμη στρατηγική σκέψη στην παρούσα δίνη της πολιτικής στην Αμερική. Σαν αποτέλεσμα, ο πρόεδρος Ομπάμα βρίσκεται μπροστά στο θλιβερό ενδεχόμενο να τελειώσει την θητεία του βλέποντας την υπογραφή του στο σημαντικότερο εγχείρημα - την έδραση στην Ασία - να βουλιάζει στα κύματα του Ειρηνικού...
Αυτά έγραφαν μεταξύ άλλων οι καθεστωτικοί financial times την Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη. Μοιάζει με ρέκβιεμ, αν λάβει κανείς υπόψη του οτι για τα συμφέροντα των ηπα ο Ειρηνικός είναι το κύριο μέτωπο. Πρέπει, όμως, να το πάρει κανείς τοις μετρητοίς και, κυρίως, σαν οριστικό;
Ιμπεριαλιστικά προβλήματα 1. Τα προβλήματα είναι αληθινά, ακόμα κι αν απ’ τον ντόπιο επαρχιωτισμό της "χρυσής βίδας" αγνοούνται. Το ένα προέρχεται απ’ τον καινούργιο πρόεδρο των φιλιππίνων, τον Duterte, που (λες και το κάνει επίτηδες) εφευρίσκει διαρκώς κινήσεις ενίσχυσης των κρατικών σχέσεων της Μανίλας με το Πεκίνο· και "απειθαρχίας" απέναντι στην Ουάσιγκτον. Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτόν. Η πιο πρόσφατη δήλωσή του θα μπορούσε να θεωρηθεί προκλητική: Τώρα είναι η Κίνα που κάνει κουμάντο, και έχει στρατιωτική υπεροχή στην περιοχή... "Στρατιωτική υπεροχή"; Και τι κάνουν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και οι δεκάδες βάσεις στον ειρηνικό κυρ Duterte; Μπρίκια κολάνε;
Δεν είναι, όμως, μόνο η Μανίλα. Το θεωρούμενο σφόδρα φιλικό προς την Ουάσιγκτον βιετνάμ κάνει επίσης νερά. Το κοινοβούλιο στο Ανόι ήταν να ψηφίσει την TPP (για να εφαρμοστεί πρέπει να εγκριθεί απ’ τα κοινοβούλια και των 12 κρατών που την έχουν υπογράψει κατ’ αρχήν)· αλλά ανέβαλε την ψηφοφορία. Δυο στοιχεία της αναβολής την κάνουν ενδιαφέρουσα. Πρώτον ότι ο πρόεδρος της βιετναμέζικης βουλής Nguyen Thi Kim Ngan δήλωσε ότι η αναβολή έγινε "για να ληφθούν υπόψη οι εξελίξεις παγκόσμια, οι κινήσεις των υπόλοιπων μελών [της συμφωνίας] και το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών". Και δεύτερον, ότι η αναβολή έγινε αμέσως μετά την 6ήμερη επίσκεψη του βιετναμέζου πρωθ. Nguyen Xuan Phuc στο Πεκίνο. Τι να κουβεντιάστηκε εκεί άραγε;...
Και τι ρόλο έχουν παίξει οι πρόσφατες, σχεδόν μιας βδομάδας σινο-ρωσικές στρατιωτικές ασκήσεις στη νότια θάλασα της κίνας, στο να αρχίσουν κάποια κρατικά αφεντικά στην περιοχή τις δεύτερες σκέψεις;
Ιμπεριαλιστικά προβλήματα 2. Αν η TPP (στον Ειρηνικό) και η TTIP (στον Ατλαντικό) ζορίζονται (μπορεί άλλες παρόμοιες αλλά πιο περιορισμένες συμφωνίες να μοιάζουν να προχωρούν ευκολότερα, όμως ας μην βγαίνουν συμπεράσματα πριν πέσουν όλες οι υπογραφές και οι εγκρίσεις…), αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός με "οικονομικά" / εμπορικά μέσα έχει αρχίσει να εξαντλεί τις δυνατότητες να αναδείξει βέβαιους ηγεμόνες. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην ανθρώπινη (και ειδικά την καπιταλιστική) ιστορία.
Τι απομένει, λοιπόν, όταν το εμπόριο δεν μπορεί, σαν τέτοιο, να εξασφαλίσει την υπεροχή των μεν σε βάρος των δε; Τι απομένει;
Τιμωρία. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων. Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων.
Άλλες 96 φορές ως τις 100 της τιμωρίας. Λοιπόν: Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος και οι υπόλοιποι του συναφιού του να θεωρήσουμε επαναστάτη τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων.
Άλλες 95, γαμώτο… Όχι, δεν θα μας αναγκάσει ο αρχιτράγος…
Η αναμενόμενη καταστροφή. "Δείχνει απλά τι συμβαίνει όταν αφήνεις τόσους πολλούς ανθρώπους σε τόσο άθλιες συνθήκες", σχολίασε στην Deutsche Welle o Γιώργος Κοσμόπουλος, ερευνητής της Διεθνούς Αμνηστίας. "Ήταν μια αναμενόμενη καταστροφή", πρόσθεσε.
ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.... ΣΕ ΤΟΣΟ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ... Ο (μάλλον τεχνοκράτης) ερευνητής μιλάει για το στρατόπεδο στη Μόρια· όπως θα μπορούσε να μιλήσει σχεδόν για το σύνολο των ελληνικών "καυτών σημείων". Με την πείρα (;) του ειδικού, ή απλά επειδή είδε τι σημαίνει "ανθρωπιστική μεταχείριση" φυγάδων α λα ελληνικά (κι όχι μόνο, άλλωστε...), σηκώνει ελαφρά τους ώμους του για να υπονοήσει ότι: και τι άλλο θα γινόταν, δηλαδή, εκτός απ’ το να το μπουρλοτιάσουν;
Τόσο πολλοί άνθρωποι σε τόσο άθλιες συνθήκες. Το κάτεργο κάηκε, όχι όμως οι κατασκευαστές και οι φύλακές του. Θα φτιάξουν το επόμενο, το φτιάχνουν ήδη.
Είδατε, όμως, ακούσατε στα ελληνικά οτιδήποτε γι’ αυτές τις "άθλιες συνθήκες"; Όχι. Όχι, σίγουρα, από πρώτο χέρι. Κι όμως. Αυτές οι "συνθήκες" είναι δίπλα. Πού οφείλεται αυτή η παράξενη έλλειψη πληροφόρησης για τις συνθήκες "φιλοξενίας" προσφύγων και μεταναστών; Είναι απλό: απαγορεύεται! Απαγορεύεται η ενασχόληση με το θέμα, σύμφωνα με τις επιθυμίες των αρμόδιων υπουργείων, δηλαδή του υπουργείου στρατού. Η σχετική "επιθυμία" έχει διοχετευτεί εδώ και χρόνια στα αφεντικά των δημοσιογράφων. Αλλά είναι κάτι παραπάνω: κανείς δεν έχει "ρεπορταζίστικη φαγούρα" να χωθεί μέσα στα στρατόπεδα, να μιλήσει με τους ανθρώπους, να φωτογραφήσει ή να βιντεοσκοπήσει τις συνθήκες στις οποίες είναι καταδικασμένοι απ’ το ελληνικό κράτος. Αυτό λέγεται εθνική ενότητα και πατριωτισμός. Και όχι μόνο απλά υπηρετεί και συμμορφώνεται με τις απαγορευτικές επιθυμίες των αφεντικών. Δείχνει ακόμα περισσότερο ζήλο. Είπαμε "δημοκρατία", αλλά αυτό δεν είναι για όλους.
Απομένουν μεμονωμένα (και μάλλον μειοψηφικά) μέλη διάφορων μ.κ.ο. - και κάποια διεθνή καθεστωτικά μήντια, που (τουλάχιστον) παίρνουν συνεντεύξεις από πρόσφυγες και μετανάστες, για την "ζωή" τους στην ελλάδα, όταν τους βρουν αλλού. Απομένουν διάφορες ανακοινώσεις διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών - αυτούς δεν μπορούν να τους απαγορεύσουν. Απλά δεν τους αναμεταδίδουν.
Τόσοι πολλοί άνθρωποι σε τόσο άθλιες συνθήκες…
Τα λεφτά είναι πολλά. Ο (πολιτικά περιπλανόμενος) "γενικός γραμματέας πρώτης υποδοχής και ταυτοποίησης" Οδ. Βουδούρης παραιτήθηκε καταγγέλοντας κάτι που γνώρισε τα 5 λεπτά δημοσιότητας που επιτρέπονταν, και ύστερα χάθηκε κάτω από "δίκαιους" φόβους ντόπιων και αποκαΐδια. Είπε:
Η Νορβηγία έχει περισσότερους πρόσφυγες συγκριτικά με τον πληθυσμό της, από ότι έχουμε εμείς. Πόσο ξοδεύει η Νορβηγική κυβέρνηση, ανά πρόσφυγα και ανά έτος; Ξοδεύει λιγότερο από τα χρήματα που ξοδεύουμε εμείς. Το μέσο κόστος ενός πρόσφυγα στη Νορβηγία, ανά έτος, είναι της τάξεως των 12.000 (ευρώ). Στην Ελλάδα είναι 15.000.
Ιδού λοιπόν. 15.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι, στοιχίζει το να μην υπάρχει νερό, το να βρωμάει το φαγητό (και να είναι για πέταμα, συνοδεία της συμβουλής: άμα δε σου αρέσει πήγαινε να αγοράσεις…). 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι στοιχίζουν κοντέινερ των οποίων την εργολαβία πήρε η intrakat του "γυιού του Πέτρου" και άλλες παρόμοιες φίλιες εργολαβικές δυνάμεις, σε βαθμό κακουργήματος.
Ααα... 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι στοιχίζει, επίσης, το ότι οι σκηνές (πάρα πολλές στα διάφορα hot spots) θα "βαφτούν" με στεγανωτικά για να την βγάλουν τον χειμώνα... Γιατί αυτό είναι η "φιλοξενία" που μπορεί να προσφέρει το ελληνικό κράτος / παρακράτος με 41 ευρώ την ημέρα το κεφάλι: βγάλε όλο τον χειμώνα μέσα στην σκηνή, μην τολμήσεις να βγεις έξω, έξω έχει λάσπες, νερό μέχρι τον αστράγαλο...
Και για την τουαλέτα; Κολύμπα μέχρι να φτάσεις εκεί, κολύμπα και στον γυρισμό... Μπάνιο; Α χα! Θέλεις και μπάνιο "βρωμιάρη"; Ε, βγες στη βροχή...
Το κάτεργο κάηκε. Αλλά η Αμυγδαλέζα αναστήθηκε. Οι περιβόητοι 60.000 πρόσφυγες / μετανάστες, τους οποίους το ελληνικό κράτος και ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της ντόπιας κοινωνίας σαδιστικά απολαμβάνει να βασανίζει (και μετά να κατηγορεί για "βία"...) είναι, στην πραγματικότητα, λιγότεροι από 52.000. Οι υπόλοιποι έχουν φύγει, "ανεπίσημα", επειδή είχαν ή απέκτησαν τον τρόπο να πληρώσουν τα κυκλώματα. Αλλά το ελλαδιστάν κρατάει σταθερά το νούμερο στις 60.000, και θα το ανεβάσει, για να παίξει το δράμα της ανημποριάς και της ανάγκης επιπλέον χρηματοδότησης.
Ας υποθέσουμε ότι απ’ τις 52.000 τα δύο τρίτα είναι ενήλικοι (μάλλον είναι λιγότεροι). Bαριά βαριά λοιπόν 35.000 είναι οι ενήλικες. Αν δίνονταν σε κάθε έναν απ’ αυτούς 1000 ευρώ το μήνα (ένα ποσό που για τα ελληνικά δεδομένα δεν είναι μεγάλο ούτε και μικρό), για να τα διαθέσουν όπως κρίνουν, σε ξενοδοχεία, σε φαγητά, σε εισιτήρια, κλπ, τότε άτομα, παρέες ή οικογένειες προσφύγων και μεταναστών θα ζούσαν ανθρώπινα. Και το "κατα κεφαλήν" έξοδο θα ήταν μόνο 8.000 ευρώ τον χρόνο, συμπεριλαμβανόμενων και των ανηλίκων.
Αυτό δείχνει, σχηματικά, πόσο μεγάλο είναι το κέρδος όλων των ενδιάμεσων, εργολάβων, παρατρεχάμενων, και τα υπόλοιπα. Και δεν μιλάμε για τα κυκλώματα περάσματος των συνόρων. Μιλάμε για τα κυκλώματα αιχμαλωσίας, φυλάκισης… Είναι πολλοί αυτοί που βγάζουν ψωμί και πεντεσπάνι από τόσους πολλούς ανθρώπους σε τόσο άθλιες συνθήκες.
Κι ύστερα; Η Μόρια κάηκε. Και εγκαινιάστηκε επίσημα η Αμυγδαλέζα. Θα έχει και free wi fi λέει...
Τον σταυρό σου, και… Η αυστηρότητα των δηλώσεων του αρχιβοσκού των ντόπιων χριστιανών δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Όσο πιο δειλά είναι τα βήματα των πολιτικών βιτρινών στα θέματα ενδιαφέροντος και συμφέροντος των παπάδων, τόσο πιο εύκολα θα τις καρφώνουν αυτές τις βιτρίνες στα κέρατά τους (οι τράγοι).
Να γίνουν τα "θρησκευτικά" θρησκειολογία; Ουάου! Μήπως είναι ευκολότερο να αλλάξει η ταμπέλα του υπουργείου όπου προΐσταται ο κ. Φίλης, και να γίνει "παιδείας και θρησκειολογίας"; Και γιατί όχι "παιδείας και ψυχολογίας", που θα ήταν και trendy;
Αυτά είναι θέματα που στις κοσμικές "δημοκρατίες" έχουν λυθεί πριν έναν αιώνα. Εδώ, ο πρωθυπουργός της "πρώτης, δεύτερης φοράς αριστεράς", εν έτει 2015 - 16, οφείλει την καρέκλα του και στην οικογενειακή φιλία (του) με τον αρχιβοσκό και τους προκάτοχούς του. Δεν χάνει, άλλωστε, την ευκαιρία αυτής της ζεστής (και) προσωπικής "χημείας".
Η αλήθεια είναι ότι το παλιότερο "κόμμα" στον "πολιτισμένο" κόσμο, η χριστιανική εκκλησία, όπου στριμώχτηκε πραγματικά αναγκάστηκε να κάνει κάποιες υποχωρήσεις. Αλλά δεν είναι εδώ τέτοια η περίπτωση. Και δεν είναι, σίγουρα, οι της "αριστεράς" οι επίφοβοι μεταρρυθμιστές.
Κανονικά (στοιχειωδώς) αυτό το "μάθημα των θρησκευτικών” θα έπρεπε να καταργηθεί εντελώς· και δεν είναι το μόνο. Όποιος θέλει να βρει έναν θεό ας το κάνει μόνος του. Κανονικά (στοιχειωδώς) κάθε φορά που θα γρύλιζαν οι βοσκοί και το ποιμνίο θα έπρεπε κάποιος να τους σφυρίζει στ’ αυτί σκασκός, γιατί θα σας φορολογήσουμε την ακίνητη περιουσία της εκκλησίας. Κανονικά (στοιχειωδώς) θα έπρεπε οι παπάδες να πάψουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, και θα έπρεπε να πληρώνονται απ’ τους πιστούς (τους) αποκλειστικά. Κανονικά (στοιχειωδώς) αυτά θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες.
Με την πείρα του γιατί δεν έχει γίνει τίποτα απ’ αυτά, με την πείρα του ότι το ελληνικό κράτος είναι καθόλου τυχαία το πιο "φονταμελιστικό" από θρησκευτική άποψη στην ε.ε., οι βοσκοί γαυγίζουν εύκολα και άνετα με το παραμικρό.
Βοσκοί - τσοπανόσκυλα: είναι τόσο πιο θορυβώδη όσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος… Άμα ζοριστούν σοβαρά, λουφάζουν.
Ταμείο μηχανικών. Οι απ’εξω δεν έχουν ιδέα. Οι από μέσα ξέρουν, αλλά σπάνια μιλούν δημόσια γι’ αυτό. Κι όταν το κάνουν είναι συνήθως για τριτεύοντα ζητήματα.
Τι είναι το περιβόητο τσμεδε, λοιπόν; Ένα ικα στο ρετιρέ; Καμμία σχέση. Το τσμέδε είναι ένα "ευγενές" ταμείο ασφάλισης και συνταξιοδότησης που επί δεκαετίες κρατούσε όμηρους (και χρεωμένους) όσους / όσες τολμούσαν να πάρουν ένα πτυχίο μηχανικού, να κάνουν "έναρξη επαγγέλματος" εγγραφόμενοι / ες στο τεε, και ύστερα να τα παρατήσουν για να γίνουν ψαράδες, οδηγοί νταλίκας ή καλόγριες: κανέναν δεν διέγραφε το τσμεδε απ’ τα κατάστοιχά του (ούτε το τεε...), για να μην υποχρεωθεί να μεταφέρει τις εισφορές του σε κάποιο άλλο, "ταπεινό" ταμείο, όταν θα ερχόταν η ώρα της σύνταξης. Με άλλα λόγια: το τσμεδε είναι ένα ταμείο που με βίαιο τρόπο έχει επιβάλλει εισφορές δεκαετιών σε χιλιάδες πρώην και λίγο μηχανικούς και έχει καταχραστεί τις εισφορές όσων έκοψαν κάθε σχέση μαζί του.
Επιπλέον το τσμέδε είναι ένα ταμείο που δεν αναγνώριζε επί δεκαετίες την ανεργία των μισθωτών μηχανικών. Όχι μόνο δεν έδινε "επιδόματα ανεργίας" αλλά, αντίθετα, έβαζε ασύλληπτα πρόστιμα σε όσους (άνεργους) καθυστερούσαν να πληρώσουν το χαράτσι τους.
Επ’ αυτού, και για λόγους ιστορικής ακρίβειας, αξίζει να ξέρει κανείς αυτό: οι πρώτοι μπλοκάκηδες, σε καλό αριθμό, ήταν απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι νεαροί / νεαρές μηχανικοί (και δικηγόροι) που δούλευαν ήδη τότε υπάλληλοι σε αντίστοιχα γραφεία, αλλά φορολογούνταν σαν "ελεύθεροι επαγγελματίες". Στη λογική "σήμερα υπάλληλος, αύριο αυταπασχολούμενος, μεθαύριο αφεντικό". Και ενώ αρκετοί απ’ αυτούς και αυτές έπεφταν σε μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστήματα ανεργίας, το "ταμείο" απαιτούσε "τα λεφτά του" στην ώρα τους· αλλιώς έβαζε τοκογλυφά επιτόκια, σαν πρόστιμα, για τις καθυστερήσεις.
Αργότερα, με τόσο επιτυχημένη προϊστορία, οι "μπλοκάκηδες" γενικεύτηκαν.
Τι θα περίμενε κανείς, λοιπόν, απ’ την διοίκηση ενός τέτοιου ευαγούς ιδρύματος; Να φροντίζει τους άστεγους και τους πρόσφυγες; Να ταΐζει τα περιστέρια στο Σύνταγμα; Με τα τεράστια αποθεματικά του έγινε τραπεζίτης. Και σαν τραπεζίτης, δηλαδή σαν μπάνκα ενός σημαντικού τμήματος της μεσαίας τάξης, έκανε ανάλογα τις δουλειές του.
Μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί: η σπονδυλική στύλη του πολιτικού προσοδισμού. Οι μικροαστοί; Οι σάρκες του...
Πλεονεκτήματα… Είναι ένας ανομολόγητος ψυχαναγκασμός. Κάποιος περπατάει στο δρόμο και φωνάζει, καθώς τσακώνεται με αόρατους "κερατάδες που τον κορόιδεψαν ενώ αυτός ήταν ντόμπρος"… Ανάλογα οι της αριστέρας φράξιας της φαιορόζ κυβέρνησης φωνάζουν ότι έχουν "το ηθικό πλεονέκτημα" - έναντι των δεξιο-πασόκων…
"Ηθικό πλεονέκτημα"; Καλύτερα να έλεγαν "πλεονέκτημα έδρας" (με την έννοια της κοινουβουλευτικής εξουσίας). Κατά τα άλλα πόσο "ηθικό" είναι το πλεονέκτημα ενός κυβερνητικού σχηματισμού που αποτελείται από 65% old good πασοκ, 10% Καραμανλική ν.δ., 20% light φασίστες και 5% τσόντα / βιτρίνα Κουμουνδούρικη γραφειοκρατεία and friends;
Πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα - έλεγε μια παλιά σοφή ατάκα ενός διάσημου κόμικ. Περί "ηθικών πλεονεκτημάτων" μόνο σε εκκλησίες γίνεται κουβέντα...
Υπερθεματιστές. Πως ήρθε αυτή η λέξη και στρογγυλοκάθησε στην προπαγανδιστική σφαίρα; Πως έγινε και όλοι μα όλοι οι παπαγάλοι του θεάματος την χρησιμοποιούν, χωρίς καμία εξαίρεση, λες και την ήξεραν από χτες; Ποιος δίνει οδηγίες και κατευθύνσεις "καθολικής αποδοχής" στη νέα γλώσσα; (Κάτι απορίες που έχουμε, ε;)
Υπάρχει άλλη, πιο ακριβής και, κυρίως, γνωστή λέξη: πλειοδότες. Πλειοδοτικός διαγωνισμός έγινε (για τα κανάλια)· όχι υπερθεματιστικός. Γραμματολογικά η χρήση παράγωγου του ρήματος "υπερθεματίζω" για την περίπτωση δεν είναι λάθος. Απλά οι πιο συνηθισμένες χρήσεις του ρήματος δεν αφορούν πλειοδοσίες αλλά επίμονη υποστηρίξη κάποιας άποψης. Μέχρι το κόλπο Παππά "υπερθεμάτιζε" κάποιος όχι ανοίγοντας το πορτοφόλι του αλλά βρίσκοντας επιπλέον επιχειρήματα υπέρ (ή κατά) μιας γνώμης.
Εκτός αν το υπερ-θεμα-τιστές είναι ο προπομπός ενός επιθέτου απογοήτευσης: οι ανα-θεμα-τισμένοι!...
Το κάτεργο καίγεται, καίγεται, καίγεται! Αρκεί να ακούσει κανείς τις φωνές της άγριας χαράς των αιχμάλωτων προσφύγων / μεταναστών (που το πιθανότερο είδαν και τα λίγα πράγματά τους να χάνονται) για να καταλάβει (αν έχει ψυχή). Ένα απ’ τα κάτεργα "φιλοξενίας" (στη νέα γλώσσα του ολοκληρωτισμού "hot spot"), στη Μόρια της Μυτιλήνης, πυρπολήθηκε. Κι αυτό ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν οι απελπισμένοι "φιλοξενούμενοι" / αιχμάλωτοι.
Σε ποιον χρεώνονται τα "ανθρωπιστικά" βασανιστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης; Στον ανάλογο που χρεώνονταν τα αντίστοιχα στη Λαμπεντούζα και σ’ όλες τις Λαμπεντούζες: εν προκειμένω στην ελληνική κυβέρνηση που με σχέδιο, σύστημα και πρόθεση παριστάνει την "αδύναμη" (ω μωρέ μωρέ την καϋμενούλα!) να προσφέρει ανθρώπινες (ανθρώπινες - όχι ζωώδεις) συνθήκες καθημερινής ζωής στους λίγο παραπάνω από 50.000 πρόσφυγες / μετανάστες.
Τα γράφουν ξένα (καθεστωτικά) μήντια, όχι όμως και τα ελληνικά "πατριωτικά" - δηλαδή όλα τα ντόπια. Οι συνθήκες της καθημερινότητας στα "καυτά σημεία" είναι απάνθρωπες· και είναι σκόπιμα τέτοιες. Για να δρα και να επιδρά η φήμη της απανθρωπιάς: αποτρεπτικά για τους επόμενους φυγάδες προς τα μέρη μας.
Στο λογαριασμό αυτού του σχεδιασμού περιλαμβάνονται και όλες οι ακροδεξιές / φασιστικές αντιδράσεις των κάθε φορά ντόπιων. Γιατί η μεταχείριση των προσφύγων / μεταναστών είναι τέτοια ώστε να κουρντίζονται τα κτηνώδη αντανακλαστικά των ντόπιων· δεν είναι δύσκολο.
Φωτιά λοιπόν! Ακόμα κι αν δεν λύνει κάτι, φωτιά...
Αγέρα στα πανιά σου… Υπάρχουν περίπου 40.000 σκάφη που γυρνούν τη γη, τα περισσότερα ανήκουν σε συνταξιούχους, σε ανθρώπους χωρίς οικονομική επιφάνεια, που κάποια στιγμή πουλάνε το σπίτι τους, παίρνουν ένα σκαφάκι και κάνουν το γύρο της γης. Από τρία μέχρι εφτά χρόνια. Είδαι Άγγλους, Ισπανούς, Ιταλούς, Γάλλους, αλλά ούτε έναν Έλληνα. Δεν είναι καλύτερα να ζήσεις μια τέτοια εμπειρία από το να κάθεσαι να σκέφτεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Τσίπρα; Δεν τελειώνει η ζωή μετά τα 60, ούτε επιβάλλεται να κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση.
Τάδε έφη Παναγιώτης Κοντογιάννης ("καθημερινή" 17/9). Εξηνταδύο χρονών τώρα, συνταξιούχος μηχανικός, αγόρασε ένα μονοκάταρτο σκαρί, και βγήκε στον ατλαντικό να πάει απέναντι. Στη "νέα γη". Και να γυρίσει. Ίσως τώρα σχεδιάζει το επόμενο σαλπάρισμα.
Δίκιο έχει. Είτε είσαι σε πόλεμο με την βλακεία και την αδικία είτε όχι γιατί να μην πάρεις ρουφιξιές απ’ τον ατέλειωτο κόσμο; Γιατί να τρως στη μάπα την μιζέρια; Και επειδή είναι εύλογο ότι δεν γίνεται κανείς καπετάνιος με επιφοίτηση, κι ούτε είναι απλό το ξεπέρασμα του φόβου της θάλασσας (πάει καιρός που το είδος μας σύρθηκε έξω απ’ αυτήν), και επειδή ένα "σκαφάκι" μπορεί να είναι ακριβό είδος, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να γυρίσεις τον κόσμο. Οι τρισκατάρατοι ευρωπαίοι (κι όχι μόνο) ταξιδεύουν στον πλανήτη με ποδήλατο. Νεώτεροι και μεγαλύτεροι. Μαδρίτη - Σιγκαπούρη με ποδήλατο· ακούγεται τρελό; Γύρος των παρακαυκάσιων κρατών με ποδήλατο· γύρος της ευρώπης με τον ίδιο τρόπο· τρελό;
Όπως θα έλεγε και μια νεαρή ψυχή, απ’ την Ισταμπούλ ορμώμενη, στα μεγάλα ταξίδια μπορεί να γνωρίσεις συνταξιδιώτες τρελλούτσικους, πεισματάρηδες, σιωπηλούς, απογοητευμένους, ερωτευμένους· αλλά σπάνια θα πέσεις πάνω σε φασίστες και ρατσιστές…
Αυτό είναι καλό, και όχι το μόνο.
Τσεκ φιλίας.
Oh Lord, won't you buy me a Mercedes Benz?
My friends all drive Porsches, I must make amends.
Worked hard all my lifetime, no help from my friends,
So Lord, won't you buy me a Mercedes Benz?
Αυτό τραγουδούσε η θεϊκή Janis σ’ ένα απ’ τα τελευταία της τραγούδια. Ο καιρός πέρασε, τα πράγματα άλλαξαν, και είναι πιθανό ότι αν η mercedez ήταν ελληνική εταιρεία θα μπορούσε να την αγοράσει χωρίς λεφτά. Απλά επειδή ένα φίλος της θα είχε (ακίνητη) περιουσία.
Κι αν όχι αυτοκινητοβιομηχανία, ας μην υπερβάλουμε, σίγουρα βιομηχανία ψεμμάτων (: μήντιο). Αλλά όχι, η Janis δεν θα αγόραζε ποτέ κανάλι. Ούτε βιομηχανία. Μια mercedes benz μόνο.
Oh lord sent me the right kara-friends!
Εκδουλεύσεις μεταξύ φίλων. Το να δίνει η "τράπεζα των μηχανικών" (μέσω τσμέδε), δηλαδή η attica, δάνεια σε εργολάβους όπως αλλού έχουν πάνω στα τραπέζια το αλατοπίπερο μας φαίνεται λογικό. Τι στο διάολο; Αν όχι αυτοί ποιοί;
Το ενδιαφέρον μας είναι παραδίπλα. Η marfin bank του παραλίγο εθνοσωτήρα Βγενόπουλου· η proton bank του θαυμαστού mister L Λαυρεντιάδη· η attica bank του κραταιού ταμείου των μηχανικών: όλες είχαν αυτήν την αυτοκαταστροφική (τελικά) συνήθεια να δίνουν δάνεια χωρίς εξασφαλίσεις. Έκαναν αυτό που θεωρείται το πιο βαρύ αμάρτημα για τους τραπεζίτες - oh Lord!!!
Αυτοκαταστροφική συνήθεια; Όχι δα! Όταν πέφτουν τόσοι παράδες με τέτοιους τρόπους συμβαίνει πάντα, de facto, μια κάποια "διακράτιση" (κοινώς μίζα) υπέρ όσων τραπεζικών στελεχών βάζουν τις τσίφρες τους για τα δάνεια. Το επιβάλλουν οι καλοί τρόποι διάολε!
Και η τράπεζα της ελλάδας; Δεν είναι αυτή που έχει "εποπτικές ευθύνες" πάνω στον τρόπο λειτουργίας των εμπορικών τραπεζών; Έχει και παραέχει! Τα αρμόδια στελέχη αυτής της τράπεζας δεν ήξεραν, δεν κατάλαβαν, δεν υποψιάστηκαν ποτέ τίποτα; Χλωμό. Χλωμότερο κι απ’ την αυγή...
Ύστερα: αυτό το κόλπο (πάρε χρήμα φιλαράκο, και δεν πειράζει, μην το γυρίσεις) το έκαναν μόνο οι "περιφερειακές" τράπεζες; Οι άλλες, οι "συστημικές", τίποτα; Παναγίες; By the book; Μπαααα... Αυτό είναι ακόμα πιο χλωμό.
Για να το συνοψίσουμε: για να μην πάνε τα μεγάλα κεφάλια του ντόπιου τραπεζικού συστήματος φυλακή εκατό μέτρα κάτω απ’ τη γη, αφενός "ξηλώνεται" ο λεγόμενος "δημόσιος προϋπολογισμός" (και γιατρειά δεν υπάρχει), αφετέρου σκάνε πότε πότε "σκανδαλάκια" στη γύρα. Στην κερκίδα. Για να ‘χουμε να λέμε.
Κυρ Γιώργο; Κυρ Μιχάλη; Καλά όλα; (Μωρέ μια χαρά!)
Κατά λάθος; Η αμερικανική αεροπορία τα κατάφερε: βομβάρδισε θέσεις του στρατού του Άσαντ κοντά στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Der al-Zor, στα νοτιοανατολικά της συρίας, δίπλα απ’ τον Ευφράτη, σκοτώνοντας 65 (πιθανόν 80) στρατιώτες και τραυματίζοντας άλλους τόσους… Το αεροδρόμιο και η κοντινή πόλη είναι ένας θύλακας ελεγχόμενος απ’ το καθεστώς Άσαντ, περικυκλωμένος απ’ τον isis εδώ και 2 χρόνια. Μετά τον αμερικανικό βομβαρδισμό ο isis προσπάθησε (και κατάφερε για λίγες ώρες) να καταλάβει μερικές θέσεις του συριακού στρατού.
Το θέμα έχει προκαλέσει αυτό που λέγεται "διπλωματική ένταση" μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον, αφού η πρώτη ζήτησε επείγουσα σύγκληση του συμβουλίου ασφαλείας του οηε. Εκεί η εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον Sasmantha Power εκτόξευσε διάφορα ειρωνικά σχόλια για την Μόσχα και τον ρόλο της στη συρία...
Όλα αυτά μπορεί να αποδειχθούν φευγαλέα και ασήμαντα. Η Ουάσιγκτον μάλλον θα προφασιστεί "λάθος" στη στόχευση, και πιθανόν να ζητήσει "συγγνώμη". Απ’ τη μεριά της η Μόσχα αναρωτιέται τι "κόψιμο" έπιασε τους αμερικάνους και πήγαν, δήθεν, να βοηθήσουν τον στρατό του Άσαντ που αμύνεται πολιορκούμενος εδώ και δύο χρόνια στην Der al-Zor· ώστε στη συνέχεια να "κάνουν λάθος". Το ενδιαφέρον είναι ότι στην ίδια περιοχή δρούν και ρωσικά βομβαρδιστικά, υπέρ του συριακού στρατού φυσικά.
Ας πούμε, λοιπόν, "ανθρώπινο λάθος"... Μόνο που μερικοί θα θυμηθούν ότι μέσα στο αμερικανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα "επώνυμοι" έχουν διατυπώσει εδώ και καιρό την άποψη ότι ο αμερικανικός στρατός πρέπει να αρχίσει να κτυπάει τον Άσαντ, καθαρά και ξάστερα· για να "μαζευτεί η Μόσχα"...
Φυσικά δεν είναι τέτοια η επίσημη γραμμή της Ουάσιγκτον ως τώρα. Ίσως είναι μια συμπληρωματική γραμμή του είδους άσε με να κάνω λάθη...
Επίτηδες; Αυτά και άλλα συμβαίνουν δυο μήνες πριν τις αμερικανικές εκλογές. Η μία υποψήφια θεωρείται "σκυλί του πολέμου" και παρότι υποψήφια των δημοκρατικών εμφανίζεται να έχει υποστηρικτές της γραμμής της και στους συντηρητικούς. Ο άλλος υποψήφιος, ακροδεξιός στις κοινωνικές απόψεις του, εμφανίζεται σαν οπαδός του αμερικανικού απομονωτισμού. Υπάρχει, όμως, περίπτωση η Ουάσιγκτον, με οποιαδήποτε πολιτική βιτρίνα, να "αναδιπλωθεί" τώρα πια; Να "αυτοσυγκρατηθεί;"
Η γνώμη μας είναι ένα ξερό όχι! Πρώτα απ’ όλα στην ανατολική ασία και στον ειρηνικό, αμέσως μετά στην ευρωπαϊκή "συνοριακή ζώνη" της ρωσίας, και στην αφρική: δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε οπισθοχώρησης ούτε καν στασιμότητας για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η μέση ανατολή είναι δευτερεύον μέτωπο για τα αμερικανικά συμφέροντα, αλλά κι εκεί δύσκολα θα εγκατέλειπε η Ουάσιγκτον το πετυχημένο ως τώρα χάος.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει "σύγκρουση γραμμών" μέσα στο αμερικανικό καθεστώς, που εκδηλώνεται έμμεσα και απ’ τις υποψήφιες πολιτικές βιτρίνες. Δεν ξέρουμε τόσα για να είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει τέτοια "σύγκρουση". Όμως ακόμα κι αν υπάρχει, η πιο δυναμική γραμμή είναι, υποχρεωτικά, αυτή της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Άσχετα με το ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος.
Ας θυμήσουμε ότι πριν 70 και βάλε χρόνια, οπαδός του απομονωτισμού δήλωνε και ο δημοκρατικός Ρούσβελτ. Που εκλέχτηκε το 1940 με την υπόσχεση (προς τους ψηφοφόρους του) ότι "δεν θα μπλέξει την αμερική στον πόλεμο" (που είχε ξεκινήσει στην ευρώπη). Την επίθεση του Τόκιο στο Περλ Χάρμπορ η κατασκοπεία του την ήξερε έγκαιρα, και θα μπορούσε να την αποτρέψει. Την χρειαζόταν όμως για να δικαιολογήσει στο πόπολο την προαποφασισμένη συμμετοχή των ηπα στον β παγκόσμιο. Όπως χρειαζόταν το μιλιταριστικό / ιμπεριαλιστικό σύμπλεγμα την 11η/9ου, το 2001.
Στην αρχή του β παγκόσμιου ήταν, ίσως, μια διαδικασία στα σπάργανα· στην τωρινή φάση του δ είναι κοινοτοπία. Ποιό; Ότι οι μηχανισμοί, συχνά undercover, μπορούν να δημιουργούν τετελεσμένα... Και από τέτοιους (μηχανισμούς και κυκλώματα) τα πρωτοκοσμικά κράτη έχουν σε μεγάλη ποσότητα.
Τυχαία; Όπως σας είχαμε ενημερώσει έγκαιρα, ο ισπανός "υπηρεσιακός" πρωθ. Ραχόι πήγε στην έκτακτη σύνοδο της ε.ε. στη Μπρατισλάβα. (Η φωτογραφία είναι από εκεί).
Αν επανερχόμαστε είναι για να υποδείξουμε, σαν παράδειγμα, πως εκφράζεται η πραγματική εθνική ενότητα στα μέρη μας, ακόμα και μέσα από "σιωπές". Αυτό είναι εύκολο αφού την σιωπή δεν την προσέχει κανείς εύκολα, ειδικά εάν δεν φαίνεται σαν "ένοχη".
Το ότι ο Ραχόι δεν ήρθε στην Αθήνα, στη "σύνοδο του νότου" που έφτιαξε η φαιορόζ κυβέρνηση για να τονώσει το "διεθνές προφίλ" της, θα μπορούσε κάλιστα να σημειωθεί. Να εξηγηθεί και, μέσα απ’ την εξήγηση, να ξεκαθαριστεί ο (γεω)πολιτικά αδιάφορος χαρακτήρας του ταρατατζούμ της Αθήνας. Ακόμα και οι ελαφριές (έως γελοίες) "φιλογαλλικές" πινελιές του.
Οι επαγγελματίες δημαγωγοί όλων των αποχρώσεων, και φυσικά οι πολιτικές βιτρίνες, ακόμα κι εκείνες που παριστάνουν την αντιπολίτευση, προτίμησαν την σιωπή. Προτίμησαν να "φάνε" την δικαιολογία που χρησιμοποίησε ο Ραχόι. Γιατί; Για να μην θίξουν την πρωτοβουλία της "συνόδου του νοτιά". Ουσιαστικά για να μην χαλάσουν το παραμύθι περί ενδεχόμενου να υπάρχει κάτι σαν "ενιαία στάση των νοτιοευρωπαϊκών κρατών" εντός της ε.ε. (και, κυρίως, της ευρωζώνης).
Τέτοια παραμύθια (που προορίζονται αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση) εμφανίζουν το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο να έχει (ακόμα) ένα κάποιο πρεστίζ εντός ε.ε. και ευρωζώνης· την ώρα που συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Να, λοιπόν, η εθνική ενότητα: γεωπολιτικά μετράμε στην ευρώπη.
Χρησιμοποιούμε την περίπτωση σαν παράδειγμα, επειδή είναι πρόσφατη· όχι επειδή είναι η πιο σοβαρή. Το δίδαγμα είναι πως αν κάποιος θέλει να έχει μια συνεκτική αντίληψη για την καθεστωτική πραγματικότητα δεν πρέπει να προσέχει μόνο αυτά που λέγονται και γίνονται αλλά, επίσης, κι εκείνα που δεν λέγονται ή/και δεν γίνονται.
Ωρίμανση και ενσωμάτωση του θεάματος 1. Αυτή η φωτογραφία σήμερα δεν λέει τίποτα· κι ας μην υποκριθεί κανένας ότι σοκάρει. Θα ήταν, μάλιστα, εντελώς αδιάφορη αν η δημοσιοποίησή της (κάπου στο facebook) δεν ενέπιπτε στα αυτόματα, ηλεκτρονικό-ρομποτικά φίλτρα της εταιρείας, για την αντιμετώπιση της παιδικής πορνογραφίας (!) "Παιδική πορνογραφία" αυτή η φωτογραφία απ’ τον πόλεμο του αμερικανικού κράτους στο βιετνάμ; Η Ιστορία, επενδυδεμένη εδώ τεχνολογικά, γελάει σαρδόνια - σε βάρος μας.
Αυτή η φωτογραφία δείχνει πιτσιρίκια να τρέχουν κλαίγοντας σ’ ένα δρόμο, ενώ πίσω τους είναι αμερικάνοι στρατιώτες. Ακόμα πιο πίσω καίγεται το χωριό τους από βόμβες ναπάλμ. Το κοριτσάκι που σπαράζει στη μέση της φωτογραφίας (η 9χρονη τότε Kim Phuc) είναι γυμνό επειδή τα ρούχα του είχαν αρπάξει φωτιά απ' την εμπρηστική βόμβα. Κάποιοι (πιθανόν οι αμερικάνοι στρατιώτες πίσω της) την λυπήθηκαν και της τα έβγαλαν. H πιτσιρίκα είχε ήδη εγκαύματα στην πλάτη...
Καλοκαίρι του 1972. Αυτά τα πιο πάνω, μαζί με την φωτογραφία, σαν ντοκουμέντο και απόδειξη του "τι κάνει ο στρατός μας εκεί" αντίκρυσαν έκπληκτοι έως ντροπιασμένοι πολλοί λευκοί αμερικάνοι εκείνη την ημέρα του Ιούνη στην πρώτη σελίδα των New York Times.
Παιδική πορνογραφία;
Εκείνοι απ’ το αντιπολεμικό κίνημα στις ηπα που έχουν μνήμες από τότε λένε, και άδικο δεν έχουν, ότι η φωτογραφία άλλαξε την "ιδέα" των συντηρητικών αμερικάνων για τον πόλεμο στο βιετνάμ και την συμμετοχή του στρατού τους εκεί. Το ρωμαλέο ήδη αλλά μειοψηφικό και συκοφαντημένο αντιπολεμικό κίνημα φούντωσε μετά απ’ την δημοσιοποίηση εκείνης της φωτογραφίας. Στο πρωταρχικό ακόμα τότε θεαματικό περιβάλλον του πρώτου κόσμου, το γυμνό πιτσιρίκι και όλα τα υπόλοιπα μαζί του, πίσω οι αμερικάνοι στρατιώτες και απόμα πιο πίσω οι φωτιές, όλα αυτά ήταν αδύνατο να χωνευτούν.
Παιδική πορνογραφία;
Μετά το 1972 δεν ήταν δύσκολο να βρει κανείς συνηγορία στη δημοσιοποίηση αυτής της φωτογραφίας, και στη δύναμή της. Ήταν η δύναμη της (φωτογραφικής) αλήθειας που ανάγκασε μια μεγάλη μάζα λευκών μικροαστών προτεσταντών αμερικάνων, υποστηρικτών ως τότε του "πολέμου κατά των κόκκινων", να βγουν (μεταφορικά) απ’ τα ρούχα τους. ΑΥΤΟ ΟΧΙ!! ΑΥΤΟ δεν μπορούσαν να το δικαιολογήσουν στις συνειδήσεις τους...
Παιδική πορνογραφία;
Ωρίμανση και ενσωμάτωση του θεάματος 2. Όμως ο ημιαυτόματος, αντιπαιδο-πορνογραφικός facebook "κόφτης", που θεώρησε εν έτει 2016 ότι εδώ, μέσα απ’ την προβολή της κοριτσίστικης γύμνιας, προσβάλλονται βασικές αρχές της σύγχρονης ηθικής, ΔΕΝ είναι έξω απ’ την ιστορία. Μπορεί, εν τέλει, ο Zuckerberg να απολογήθηκε για το "κόψιμο" και να το αναίρεσε, αλλά η αλήθεια είναι ωμή: αυτή η φωτογραφία, που το 1972 ήταν αρκετή για να ξεσηκώσει εκατομμύρια ηθικές συνειδήσεις (ή τα υπολείματά τους) το 2016 δεν λέει τίποτα.
Τι σημαίνει "δεν λέει τίποτα"; Σημαίνει ότι στην ώριμη και ενσωματωμένη φάση του θεάματος, όχι "ηθικό σοκ" δεν θα προκαλούσε, αλλά ούτε καν την προσοχή δεν θα τραβούσε. Ή, αν τραβούσε την προσοχή, ένα ποσοστό αυτής της "προσοχής" θα ήταν πράγματι για τις ανατομικές λεπτομέρειες του γυμνωμένου κοριτσίστικου κορμιού.
Παιδική πορνογραφία;
Ωρίμανση και ενσωμάτωση του θεάματος 3. Όπως, ακριβώς, "δεν λέει τίποτα" αυτή η φωτογραφία (απ’ τη συρία). Για την ακρίβεια υπάρχουν πια δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες φωτογραφίες απ’ τα κολαστήρια του πλανήτη. Με ακρωτηριασμένα κορμιά, με ξεψυχισμένα μωρά, με δολοφονημένους ηλικιωμένους, με ρημαγμένους πρόσφυγες, με βασανιστήρια κρατούμενων… Δεν υπάρχει "ηθική συνείδηση" (εντός ή εκτός εισαγωγικών), ή έστω κάποιο υπόλειμά της, να εξεγερθεί για οτιδήποτε σχετικό.
(Για την ακρίβεια υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες φωτογραφίες, επιλεγμένες να μην έχουν αίματα, που προκαλούν "θόρυβο" μόνο μέσα στους μηντιακούς στάβλους.)
Σαράντα χρόνια ευδαιμονίας (έστω κατά φαντασίαν) και κατανάλωσης (έστω με δανεικά), δύο γενιές πρωτοκοσμικών ουσιαστικά, ήταν αρκετά για να φτιαχτούν αδιάτρητοι εσωτερικοί θώρακες. Να φτιαχτεί η απόλυτη ηθική ακαμψία, νεκρική στ’ αλήθεια, που επιτρέπει στον "κόσμο" (σίγουρα στον "πρώτο") να μην σοκάρεται με τίποτα. Να μην λοξοδρομεί με τίποτα. Να μην χαλαλίζει πάθος, να μην χωλοσκάει με τίποτα που δεν βρίσκεται στον ελάχιστο κύκλο των συμφερόντων του.
Υπάρχει, εν τέλει, μια ασύμμετρη σχέση αυτής της κατάστασης με την πορνογραφία: όπως στην πληθωρική εικονογράφηση του σεξ έτσι και στην κοινωνία του ώριμου θεάματος τίποτα δεν προκαλεί αίσθηση· παρ’ εκτός (και πάλι στιγμιαία) κάποιες επιλεγμένες εκ των προτέρων "πόζες".
Αυτοί οι αδιάτρητοι εσωτερικοί θώρακες επιταχύνουν το βούλιαγμα…
Καραβανοτηλέφωνα. Δυο μέρες πριν, στις 15 Σεπτέμβρη, ο ρώσος αρχηγός στρατού στρατηγός Valery Gerasimov πετάχτηκε στην Άγκυρα για κουβέντα με τον αντίστοιχο του τουρκικού στρατού Hulusi Akar.
Περιμέναμε τις σχετικές δηλώσεις μετά. Έγιναν, και συμπυκνώθηκαν στο εξής: οι δυο τους αποφάσισαν την εγκατάσταση "κόκκινου τηλεφώνου" μεταξύ τους, για περιπτώσεις προβλημάτων, κρίσεων, κλπ...
Το πιστεύει κανείς ότι κοτζάμ επικεφαλής του ρωσικού στρατού πήγε στην Άγκυρα για να συμφωνήσει ένα "κόκκινο τηλέφωνο"; Όχι δα! Συνεπώς αυτή η "λιτή" ανακοίνωση σημαίνει ότι κουβεντιάστηκαν πολλά και σοβαρά, τα οποίο δεν είναι ανακοινώσιμα...
Εντάξει λοιπόν! Μας αφήνουν στα σκοτάδια... αλλά το πιάνουμε το υπονοούμενο!!
Συρία. Μιας και η (ψευτο)τηρούμενη "εκεχειρία" δεν αφορά τον isis, δεν αφορά επίσης και όσους τον πολεμούν. Ο τουρκικός στρατός και οι σύμμαχοί του (f.s.a.) έχουν ξεκινήσει την 3η φάση της επιχείρησης "ασπίδα του Ευφράτη". Στόχος η πόλη Al Bab, περίπου 20 χιλιόμετρα νότια απ’ τα τωρινά "σύνορα" της ζώνης που κατέχει ο τουρκικός στρατός και οι αντάρτες του με τον isis. Είναι η τελευταία σχετικά μεγάλη πόλη στην ευρύτερη περιοχή. Αν την καταλάβει ("απελευθερώσει"...) ο τουρκικός στρατός θα αποκλειστεί οριστικά το (θεωρητικό πια) ενδεχόμενο να φτάσουν οι ypg απ’ τον Ευφράτη ως τον θύλακα της Afrin.
Το ενδιαφέρον, μικρό σα γεγονός αλλά συμβολικά κάπως σημαντικότερο, είναι ότι αντάρτες του f.s.a "γαύγισαν" (και έδιωξαν) 40 αμερικάνους κομμάντο που είχαν πάει στην Al Rai υποτίθεται για να "βοηθήσουν"...
Δεν ανήκει πια ο f.s.a. στο στάβλο των αμερικάνων; Αυτομόλησε;
Ντύσιμο και θέαμα. Την ίδια ώρα που το (συντηρητικό) ντύσιμο των μουσουλμάνων γυναικών, το hijab, δηλαδή το μαντήλι στα μαλλιά, τα μακριά μανίκια και τα μακριά μπατζάκια (ήτο μακρύ φουστάνι) ενοχλούν τους φασίστες πρωτοκοσμικούς, αυτό ακριβώς το ντύσιμο αρχίζει και γίνεται must στις διεθνείς επιδείξεις μόδας, ανανεώνοντας το design και την μόδα!
Η 28χρονη ινδονήσια σχεδιάστρια γυναικείας μόδας Anniesa Hasibuan (η γυναίκα της φωτογραφίας) "έσπασε τα ταμεία" με τη συμμετοχή της στην "εβδομάδα μόδας" στη Ν. Υόρκη, για δεύτερη φορά: κέρδισε το βραβείο "best designer". Δεν ήταν η πολιτική απόφαση κάποιας επιτροπής. Το λευκό, πρωτοκοσμικό, σικ αμερικανικό κοινό την αποθέωσε.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο εξής καπιταλιστικό σημείο, αυθεντικά post modern: οι ευάριθμοι πρωτοκοσμικοί φασίστες προσπαθούν να επιβάλλουν "απελευθερωμένο" dress code στις μουσουλμάνες, αλλά η βιομηχανία της μόδας σκοπεύει να αξιοποιήσει την σχετική φασαρία (τελικά διαφήμιση) όχι απλά νομιμοποιώντας αλλά μυθοποιώντας "θετικά" το hijab, τα χρώματά του, την ανανέωση που φέρνει στο στυλ και τις αντιλήψεις γι' αυτό, κλπ. Οι τελευταίες που θα επωφεληθούν απ’ αυτό είναι, βέβαια, οι μουσουλμάνες πληβείες…
Fashion trends against civilization police!!!
Αυτός κι αν είναι "πόλεμος κατά των ναρκωτικών"! Ο ωμός, α λα Πολ Ποτ "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" του προέδρου των φιλιππίνων Duterte είναι, υποθέτουμε, γνωστός. Η "γραμμή" προς τον στρατό και την αστυνομία είναι απλή: πυροβολείτε οποιονδήποτε σχετικό (ντήλερ, πρεζάκια)· ακόμα και όποιον μοιάζει με σχετικός.
Το λιγότερο γνωστό είναι ότι σχεδόν 700.000 χρήστες (κυρίως ηρωΐνης) έχουν παραδοθεί ως τώρα στην αστυνομία, για να γλυτώσουν τις εκκαθαρίσεις… Τι θα κάνει η κυβέρνηση των φιλιππίνων τόσες δεκάδες χιλιάδες addicted; Έχει υποσχεθεί ότι θα τους βάλει σε προγράμματα αποτοξίνωσης, ώστε μετά να γυρίσουν ασφαλείς και καθαροί στα σπίτια τους. Πόσο εύκολο είναι όμως πρακτικά κάτι τέτοιο όταν πρόκειται για τέτοια μεγέθη;
Εδώ ο Duterte δίνει κυριολεκτικά ρεσιτάλ. Κατ’ αρχήν κάλεσε τον πρέσβη της κίνας στη Μανίλα για να του επαναλάβει (το γνωστό και σωστό) ότι η κινεζική μαφία (μαζί με εκείνες της ταϊβάν και του χονγκ κονγκ) είναι η αφετηρία του εμπορίου ηρωΐνης στις φιλιππίνες. Και στη συνέχεια του ζήτησε να υποστηρίξει τεχνικά και οικονομικά την αποτοξίνωση όλων αυτών των χιλιάδων χρηστών που παραδίνονται. Κατ’ αρχήν ο Duterte ζήτησε την χρηματοδότηση απ’ το Πεκίνο των (γιγάντιων, προφανώς) υποδομών αποτοξίνωσης. Και το Πεκίνο δέχτηκε...
Και τώρα προσδεθείτε: το πρώτο τέτοιο τεράστιο κέντρο θα στηθεί στην στρατιωτική βάση Ramon Magsaysay… Οι προκαταρκτικές κατασκευαστικές δουλειές έχουν, μάλιστα, αρχίσει εκεί... Η βάση Ramon Magsaysay είναι η μεγαλύτερη στις φιλιππίνες. Και όπως αναφέρεται είναι "το διαμάντι στο στέμμα" των πέντε συνολικά στρατιωτικών βάσεων που χρησιμοποιεί, με βάση διακρατική συμφωνία, ο αμερικανικός στρατός στις φιλιππίνες! Έτσι, οι αμερικάνοι καραβανάδες της βάσης Ramon Magsaysay βρίσκονται στην αρχή της περικύκλωσής τους, μέσα στο στρατόπεδο, από κινέζους εργολάβους και εργάτες, και από χιλιάδες φιλιππινέζους πρεζάκηδες!!!
Σας φαίνεται τρελός ο Duterte; Τον δικό της "πόλεμο κατά των ναρκωτικών", επι δεκαετίες στη λατινική αμερική και εδώ και κάποια χρόνια και στη νοτιοανατολική ασία, η Ουάσιγκτον τον έκανε ως εξής: εκταμίευε κονδύλια για εκπαίδευση του κάθε φορά ντόπιου στρατού και της στρατοαστυνομίας, έστελνε και τους εκπαιδευτές της, και έτσι έφτιαχνε ελεγχόμενους θύλακες μέσα στο στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα αυτών των κρατών. Ο Duterte αναποδογυρίζει το τραπέζι: φτιάχνει κινεζικούς "θύλακες" αποτοξίνωσης! Που έμμεσα (προς το παρόν) "σπρώχνουν" τα αμερικανικά κομμάντα... Πρόκειται για μια μισο-κυριολεκτική μισο-συμβολική όψη του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου· και γίνεται τόσο αθόρυβα! Μέχρι να σκάσει...
Σας φαίνεται ακόμα τρελός;
Συρία. Πρόκειται για φήμες και διαρροές. Είναι, ωστόσο εντυπωσιακές. Κι εκείνο που τις κάνει τέτοιες είναι ότι προέρχονται από μήντια προσκείμενα στον Άσαντ και το καθεστώς του: επίκειται συνάντηση του Άσαντ με τον Ερντογάν! Άγνωστο που και πότε...
Πριν ένα χρόνο, ακόμα και πριν λίγους μήνες, θα ήταν αδιανόητες ακόμα και σαν φήμες! Τώρα δεν είναι. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι υπάρχει γεωπολιτική "υλική βάση" για να θεωρείται, έστω, πιθανό εκείνο που μέχρι χτες θεωρούνταν αδιανόητο. Και αυτή η γεωπολιτική υλική βάση βρίσκεται στο ενδεχόμενο Μόσχα, Άγκυρα και Τεχεράνη να έχουν αποφασίσει μεταξύ τους την "μοιρασιά της επιρροής τους" στο συριακό πεδίο μάχης... Για να είναι ένα τέτοιο deal ρεαλιστικό πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει και τον Άσαντ live…
Ορισμένοι απ’ τους περίφημους "ειδικούς" και "αναλυτές" διεθνώς έχουν αρχίσει πολύ πρόσφατα να δίνουν σημασία σε πράγματα που έχετε διαβάσει στην ασταμάτητη μηχανή και στο Sarajevo εδώ και αρκετό καιρό. Ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στο συριακό έδαφος όπου και παραμένει· και οι αντιδράσεις τόσο της Μόσχας όσο και της Τεχεράνης ήταν τυπικότερες και από χλιαρές. Παράδοξο ή όχι ,τυπικότερη από χλιαρή ήταν και η αντίδραση του καθεστώτος Άσαντ.
Φυσικά μπορεί κάποιος να σημειώσει πως ούτε η Ουάσιγκτον έδειξε ενόχληση. Ωστόσο μόνο η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της (Τελ Αβίβ, Ριάντ) έχουν "δικούς τους" εκεί που σημαδεύει ο τουρκικός στρατός· όχι η Μόσχα, όχι η Τεχεράνη, όχι η Δαμασκός... Το τι έδειξε, λοιπόν, η Ουάσιγκτον είναι το ένα. Το τι πιστεύει, άλλο. Το τι σχεδιάζει, τρίτο.
Και επειδή το τι επιδιώκει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός and friends (και) στη συρία είναι πολύ γνωστό, η συμφωνία για το αδιαίρετο της συριακής επικράτειας μόνο μεταξύ Μόσχας, Τεχεράνης, Άγκυρας και Δαμασκού μπορεί να γίνει στ’ αλήθεια. (Αν κάποιοι θέλουν να βλέπουν στη συρία έναν θρησκευτικό εμφύλιο, τότε ιδού και η ισορροπία μιας διευθέτησης: η Τεχεράνη για λογαριασμό των σιϊτών, η Άγκυρα των σουνιτών, ο Άσαντ των αλεβιτών· και η Μόσχα σαν εγγυητής...) Οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ των 4 θα είχε τέτοιο βάρος που θα ξεπερνούσε κατά πολύ οποιεσδήποτε επιμέρους διαφορές μεταξύ τους.
Αν ο Άσαντ μπορούσε να εγγυηθεί στρατιωτικά και πολιτικά αυτό το αδιαίρετο, η Άγκυρα θα κρατούσε τη μύτη της και θα το δεχόταν. Αλλά δεν μπορεί. Kαι το ξέρει πολύ καλά ο ίδιος: μόλις πριν ένα χρόνο ήταν με την πλάτη στη θάλασσα, απ’ όπου τον τράβηξαν η αεροπορία και τα όπλα της Μόσχας και το πεζικό της Τεχεράνης και της Χεζμπ’ αλλάχ... Είναι υποχρεωμένος, λοιπόν, να ακούει τους κηδεμόνες του, ρώσους και ιρανούς. Και δεν βλέπουμε το γιατί δεν θα δεχόταν την στρατιωτική παρουσία (και) της Άγκυρας στα εδάφη του, για όσο καιρό χρειαστεί· υπό την εγγύηση της Μόσχας για την αποχώρηση του τουρκικού στρατού όταν, πια, δεν θα χρειάζεται. Θα το δεχόταν επειδή, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορεί να το εμποδίσει. Θα το δεχόταν ευκολότερα, επίσης, αν έπαιρνε σαν αντάλλαγμα μια έστω υπό όρους ξανα-αναγνώρισή του απ’ την Άγκυρα.
Ενώ, λοιπόν, οι φήμες και οι διαρροές είναι μόνο φήμες και διαρροές, υπάρχουν πίσω τους ορισμένα πολύ στέρεα δεδομένα. Ένα απ’ αυτά, καθόλου ασήμαντο: η Μόσχα θέλει πια να δείξει παγκόσμια ότι έχει τα "κυβικά", όχι μόνο τα στρατιωτικά αλλά και τα πολιτικά / γεωπολιτικά (: δηλαδή τους συμμάχους, την διπλωματική ικανότητα, κλπ) να δρα σταθεροποιητικά εκεί που η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δρουν αποσταθεροποιητικά, σπέρνοντας "δημιουργικό χάος".
Ξέρετε πόσοι θα ήθελαν να "αγοράσουν" αυτήν την σταθεροποιητική δυνατότητα, προσφέροντας τα ανάλογα ανταλλάγματα; Πολλοί...
Η Μανίλα στα κάγκελα. Στην αρχή αποκάλεσε τον αμερικάνο πρόεδρο πουτάνας γυιό… (Διπλωματικές αβρότητες, 5/9/2016). Ζήτησε συγγνώμη, βέβαια, την επόμενη μέρα. Αλλά ο (καινούργιος, απ’ τον περασμένο Μάη) πρόεδρος των φιλιππίνων Rodrigo Duterte συμπεριφέρεται σαν το "πιο γρήγορο πιστόλι" στην ανατολή. Όχι μόνο στο "επι τόπου καθάρισμα" όποιων θεωρούνται έμποροι ναρκωτικών (ακόμα κι αν δεν είναι - εξωδικαστικές δολοφονίες λέγονται..). Αλλά και απέναντι στους παραδοσιακούς συμμάχους (;), την Ουάσιγκτον.
Σε μια χωρίς προηγούμενο μεταστροφή πολιτικής, ο Duterte διέταξε όλα τα αμερικανικά κομμάντα που βρίσκονται στο νησί Minanao (απ’ όπου κατάγεται), τα οποία "συνεργάζονταν" στον πόλεμο εναντίον ενός ντόπιου ισλαμικού αντάρτικου, να τα μαζέψουν και να φύγουν. Δηλώνοντας: όσο είμαστε με τους αμερικάνους, δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ειρήνη.
Και μετά, διέταξε τον τερματισμό της συμμετοχής του στρατού των φιλιππίνων στις αμερικανικές "περιπολίες" στη νότια θάλασσα της κίνας. Δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε σε οποιαδήποτε αποστολή ή περιπολία σ’ αυτήν την περιοχή. Δεν το επιτρέπω γιατί δεν θέλω η χώρα μου να εμπλακεί σε οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια. Δεν θέλω να κάνουμε μαγκιές με την Κίνα ή την Αμερική. Αυτό που θέλω είναι να προστατεύουμε τα δικά μας χωρικά ύδατα - δήλωσε.
Η μεταστροφή της Μανίλας είναι εντυπωσιακή καθώς κέρδισε πρόσφατα μια απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου, εναντίον του Πεκίνου, σχετικά με αμφισβητούμενες περιοχές την νότιας θάλασσας της κίνας. Η προσφυγή είχε γίνει απ’ την προηγούμενη κυβέρνηση. Αυτή η απόφαση της έδινε κυριαρχικά δικαιώματα σ’ αυτές τις περιοχές που τώρα ο Duterte αρνείται να επιτηρεί μαζί με τους αμερικάνους. Δεν την θεωρεί πια "χωρικά ύδατα" των φιλιππίνων! Αυτή η απόφαση, απ’ την άλλη, είχε νομιμοποιήσει την εμφάνιση του αμερικανικού στρατού σε περιοχή που το Πεκίνο θεωρεί δική του.
Θα είναι μια μεγάλη ήττα για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς εάν, τελικά, η Μανίλα "τα βρει" με το Πεκίνο, πάνω σ’ ένα μοντέλο συνεκμετάλλευσης των αμοιβαία διεκδικούμενων περιοχών, θάλασσας, βυθού και υφάλων. (Αυτό είναι κάτι που το προωθούσε ήδη το κινεζικό κράτος). Και θα είναι μεγάλη ήττα για την Ουάσιγκτον όχι μόνο επειδή θα χάσει το "εργαλείο" του "δίκαιου των φιλιππίνων που καταπατάει η κίνα"· όχι μόνο επειδή δεν θα έχει νομιμοποίηση να στέλνει τα πολεμικά της στην περιοχή. Αλλά και επειδή θα αποδειχθεί ότι το κινεζικό δόγμα μόνοι και μεταξύ μας εμείς οι ασιάτες μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας - δεν χρειαζόμαστε τους αμερικάνους είναι λειτουργικό, αποτελεσματικό, ισχυρό. Ένα καλό παράδειγμα για τους γύρω...
Το ερώτημα τώρα είναι: θα μακροημερεύσει ο Duterte στην προεδρική καρέκλα στη Μανίλα; Έχει τους εσωτερικούς συσχετισμούς; Το Πεκίνο θα τον προστατέψει αποτελεσματικά από "εσωτερικές αμφισβητήσεις", π.χ. τμήματος του στρατού;
Ο Αλιμπαμπάς αγιοΒασίλης. Έχει τα προσόντα να εξελιχθεί στο καινούργιο (φαντασιακό) ελντοράντο για τα ντόπια "μικρά και μεσαία" αφεντικά: πρόκειται για την ιντερνετική πλατφόρμα εμπορίου της κινεζικής εταιρείας Alibaba. Η περιγραφή του σχετικού ρεπορτάζ μόνο σε ευαίσθητες μύτες μπορεί να δείξει τι έχει να γίνει μόλις οι έλληνες ανακαλύψουν ότι "η μεσαία τάξη της κίνας" είναι εν δυνάμει πελάτες τους, με μια απλή εγγραφή στην πλατφόρμα (έναντι 5 έως 10 χιλιάδων δολαρίων εφάπαξ, και ένα 6% επί του τζίρου στη συνέχεια):
... Ευκαιρία για εξωστρέφεια σε μια τεράστια νέα αγορά, όπως αυτή της Κίνας, εκτιμούν ότι αποτελεί το ηλεκτρονικό εμπόριο και συγκεκριμένα η συνεργασία με τη μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρονικού εμπορίου, την Alibaba, οι έλληνες επιχειρηματίες... Η συμμετοχή επιχειρηματιών και φορέων επιχειρήσεων στη χθεσινή ημερίδα ενημέρωσης και επιχειρηματικών συνεργασιών, που διοργάνωσε το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθήνας με προσκεκλημένη τη μεγαλύτερη εταιρεία ηλεκτρονικού εμπορίου στον κόσμο, ήταν απρόβλεφτα μεγάλη...
Στη ραδιοφωνική παραλλαγή της είδησης ο πρόεδρος του επιμελητηρίου το έθεσε πιο απλά: ... αφού η ελληνική αγορά πέφτει συνέχεια, οι επιχειρήσεις αναγκάζονται να γίνουν εξωστρεφείς και να προσανατολιστούν στις εξαγωγές...
Η "πύλη" της Alibaba είναι ό,τι η "πύλη" της Amazon· μόνο που έχει 6 φορές περισσότερους πελάτες ήδη... Τι ακριβώς θα εξάγουν (στη μεσαία τάξη της κίνας) οι έλληνες δεν το γνωρίζουμε... Όχι, υποθέτουμε, σουβλάκια, μπιφτέκια και φρέντο εσπρέσσο. Ξέρουμε, όμως, πως θα σκέφτονται καμαρώνοντας όσοι πληρώσουν για την ηλεκτρονική ρεκλάμα τους στην alibaba: έλα μωρέεε... αυτοί οι κιτρινιάρηδες είναι πολλά εκατομμύρια... ε, κι έναν στους χίλιους να κοροϊδέψουμε, πάλι πολλοί είναι...
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του! Θα μπορούσε να μην έχει συμβεί έτσι... Θα μπορούσε; Τελικά όχι. Ο "νόμος της βαρύτητας» ισχύει βεβαιωμένα για όσους κυνηγάνε την «καλή", την όποια "καλή". Δουλειά, προίκα, κλπ... Οι καιροί αλλάζουν, και τα "σημεία ισορροπίας" λόγω βαρύτητας λιγοστεύουν. Φταίει η καμπύλωση της προσοδικής / μαφιόζικης πραγματικότητας· αυτή η λομπατσέφσκια παραβολική γεωμετρία του καπιταλιστικού κόσμου. Η "καλή" είναι, υποχρεωτικά, σε κάποιον πάτο (κι εκεί ήταν πάντα).
Πρώτα η αναδημοσίευση:
Το REPORT είναι μηνιαίο περιοδικό δημοσιογραφικής έρευνας. Κυκλοφορεί κάθε τρίτη εβδομάδα του μήνα, ένθετο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ.
Το πρώτο τεύχος κυκλοφορεί το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου.
…
REPORT
Μηνιαίο περιοδικό έρευνας
Εκδότης - Διευθυντής: Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού UNFOLLOW. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά, όπως Το Βήμα και το περιοδικό Περιοδικό. Έχει διατελέσει αρχισυντάκτης του περιοδικού BHMAgazino και διευθυντής της εφημερίδας FAQ. Δημοσιογραφεί από το 1990.
Διευθυντής σύνταξης: Αυγουστίνος Ζενάκος
Ο Αυγουστίνος Ζενάκος είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος σύνταξης του περιοδικού UNFOLLOW. Εργάστηκε στην εφημερίδα Το Βήμα από το 2000 ως το 2010. Ήταν ένας από τους συνιδρυτές της Μπιενάλε της Αθήνας και συνδιευθυντής της από το 2005 ως το 2010. Έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Επιμέλεια έκδοσης: Παναγιώτης Σωτήρης
O Παναγιώτης Σωτήρης εργάζεται ως δημοσιογράφος και μεταφραστής. Είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, έχει διδάξει πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία σε ελληνικά πανεπιστήμια, και επιστημονικά άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά.
"Unfollow" λοιπόν.... Και Παναγιώτης Σωτήρης: ένας απ' τους σταρ του "αντιμνημονιακού αγώνα", με πύρινα άρθρα και βαθυστόχαστες μ-λ (λέμε τώρα...) αναλύσεις, απ’ την αρ.αν. στην αντ. αρ.συ.α., από ‘κει στη λ.α.ε. ... και η ζωή συνεχίζεται, μέσω ... Μαρινάκη (δηλαδή τρέχα γύρευε μέσω ποιων που είναι πίσω του). Άντε και σ' ανώτερα: εκπομπή στην alterego t.v...
Ξέρουμε, βέβαια, τι θα ειπωθεί... "Μια δουλειά είναι". Συγκινητικό! Πολύ συγκινητικό! Φυσικά και είναι "μια δουλειά"!! Γιατί άλλο θα πλήρωνε το αφεντικό; Αλλά ποια δουλειά, εεεε; Και ο μπράβος, και ο τσατσορούφιανος, "δουλειές" είναι... Δουλίτσες...
Προσωπικότητες και ριξίματα. Μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε, αν ανησυχούσατε (και φυσικά ανησυχούσατε!!!) ότι ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της ισπανίας Μαριάνο Ραχόι θα συμμετάσχει κανονικά στη διάσκεψη της ε.ε. στην Μπρατισλάβα. Εξάλλου ασκεί κανονικά τα καθήκοντα που προκύπτουν απ’ την καρέκλα του.
Σημασία δεν δώσατε, αλλά στη θρυλική "διάσκεψη του νότου" στην Αθήνα ο κυρ Μαριάνο δεν ήρθε. Προφασίστηκε ότι είναι "υπηρεσιακός" και δεν μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα· έστειλε κάποιον στο πόδι του. Όμως ο λόγος που κυρ Μαριάνο δεν ήρθε ήταν ότι δεν γούσταρε. Και δεν γούσταρε "διάσκεψη του νότου" όχι εξαιτίας του "υπηρεσιακού" πόστου του. Ούτε καν επειδή είναι δεξιός - έτσι κι αλλιώς όλοι δεξιοί ήταν στο ραντεβού.
Όχι. Φαίνεται ότι το ισπανικό κράτος / κεφάλαιο δεν γουστάρει τις εύκολες επιδείξεις "μεσογειακότητας και μεσογειακής ηγεμονίας" του Παρισιού· περί αυτού ήταν όλο το αθηναϊκό show. Οπωσδήποτε, αν είναι έτσι, το ερώτημα μετατοπίζεται στο "και τι ήθελε ο Ρέντζι;" στα μέρη μας. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς: ένα νταραβέρι "στα όρθια" (με το ελληνικό πολιτικό και οικονομικό ερείπιο, πλην όμως "ισότιμο μέλος") για λογαριασμό του, στις τριβές του ιταλικού κεφάλαιου με το γερμανικό εντός ευρωζώνης.
Και η σοφή ελληνική κυβέρνηση τι ήθελε; Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω… Μεσολαβήσεις, γεωπολιτικές πρόσοδοι, οικοδομικά υλικά, "μεταφοραί ο Μήτσος" και γενικά. Ό,τι κάτσει…
Ναυάγια. Για μερικούς η χρεωκοπία της νοτιοκορεάτικης ναυτιλιακής Hanjin Shipping (έβδομη στον κόσμο στην μεταφορά κοντέινερ, 3% της δουλειάς) είναι κάτι ανάλογο της χρεωκοπίας της Lehman Borthers - στη θάλασσα. Ο παραλληλισμός μας φαίνεται υπερβολικός. Η Hanjin χρεωκόπησε επειδή κάποιες τέτοιες εταιρείες του τομέα θα χρεωκοπούσαν έτσι κι αλλιώς. Και θα χρεωκοπούσαν επειδή η προσφορά πλοίων μεταφοράς είναι εδώ και καιρό μεγαλύτερη απ’ τη ζήτηση.
Πρόκειται, μάλλον, γι’ αυτό που στην καπιταλιστική αργκώ ονομάζεται "δημιουργική καταστροφή". Το "ξεσκαρτάρισμα" είναι πιο ακριβές, αν και λιγότερο ποιητικό. Προφανώς η χρεωκοπία αυτή θα δημιουργήσει ορισμένες αλυσιδωτές συνέπειες σε ναυλώσεις, μεταφορές, κλπ. Υπολογίζεται ότι 20 με 25 χιλιάδες κοντέινερ θα καθυστερήσουν αισθητά στα ταξίδια τους, αφού θα πρέπει να αλλάξουν μεταφορέα (ενώ τα περισσότερα είναι ήδη φορτωμένα σε πλοία της Hanjin). Αλλά το λογικό είναι ότι το κενό που θα αφήσει η χρεωκοπημένη εταιρεία θα καλυφθεί γρήγορα απ’ τους ανταγωνιστές της. Ήδη, στα τρία πρώτα πλοία της που βρήκαν στο σφυρί μπιρ-παρά , τα δύο (τα μικρότερα) αγοράστηκαν από έλληνες εφοπλιστές.
Στο εξαιρετικό σιωπηλό και δυνατό All is Lost (ταινία του 2013) το ιστιοφόρο του μοναχικού καπετάνιου συγκρούεται απρόοπτα με ένα κοντέινερ που έχει πέσει καταμεσής στη θάλασσα, και πλέει άγνωστο από που. Εκεί όλα αρχίζουν να τελειώνουν.
Μιας και δεν έχετε ιστιοφόρα δεν κινδυνεύετε να τρακάρετε, κολυμπώντας, με μισοβουλιασμένα φορτηγά... Αυτό άσχετα με το αν something ή all is lost…
Στ’ άρματα, στ’ άρματα. Ο γνωστός πρώην πρωθυπουργός του μεγάλου δουκάτου (επίσης: μεγάλου πλυντηρίου) του λουξεμβούργου και νυν πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής (κάτι σαν "πρωθυπουργός της ε.ε." σε γλάστρα για κακτάκι) Γιούγκερ πρότεινε, στην ετήσια ομιλία του προς την "ένωση", την δημιουργία ευρωπαϊκού αρχηγείου στρατού... Δηλαδή ευρωπαϊκού στρατού.
Δεν ξέρουμε αν ο εν λόγω υψηλός αξιωματούχος είναι φίλος του οινοπνεύματος, είναι όμως σίγουρα φίλος του χιουμοριστικού πνεύματος. Γιατί αυτό (έναν ευρωπαϊκό στρατό) το προσπαθεί το Βερολίνο εδώ και δεκαετίες. Μόνο και μόνο για να σκοντάφτει πάντα στη "γραμμή μαζινό" του αγέρωχου γαλλικού ήθους περί της (γαλλικής) στρατιωτικής ανεξαρτησίας. Δηλαδή περί της ανεξαρτησίας του γαλλικού ιμπεριαλισμού από κάθε άλλον· και, ειδικά, τον γερμανικό.
Απ’ την περιθωριακή και ταπεινή γωνιά μας θα προτείναμε στον κυρ Ζαν Κλωντ να αφήσει αυτά τα στρατιωτικά μεγαλεία και να ασχοληθεί με πιο ταπεινά θέματα. Όπως οι φορολογικές ιδιαιτερότητες της πατρίδας του.
Δοκάρι και μέσα. …Μετά την οικονομική κρίση, δημιουργήθηκε μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας. Πολλοί επιχειρηματίες είδαν το ποδόσφαιρο σαν ευκαιρία να βγάλουν λεφτά, μέσα απ’ το παράνομο στοίχημα. Υπάρχουν 350 παίκτες στην πρώτη κατηγορία, άλλοι 280 στη δεύτερη, και για πολλές ομάδες το στήσιμο των παιχνιδιών ήταν να τρόπος να αυξήσουν τα έσοδά τους… Υπάρχει μεγάλη βρωμιά. Παίζει πολύ χρήμα. Μιλάμε για εκατομύρια, και το πράγμα έχει μεγάλο βάθος…
Όχι, μην τρομάζετε: αυτά τα λόγια δεν αφορούν το ελληνικό ποδόσφαιρο... Αφορούν το (νοτιο)κυπριακό. Τα είπε ο πρόεδρος της ένωσης ποδοσφαιριστών Σπύρος Νεοφιτίδης (που είναι και προπονητής τερματοφυλάκων) στον guardian. Η κ.ο.π. (η κυπριακή επο...) αντέδρασε αμέσως: τον παραπέμπει στην "πειθαρχική επιτροπή" της με την κατηγορία της "δυσφήμισης αθλήματος". Και, αν τιμωρηθεί, τον περιμένει πρόστιμο τουλάχιστον 5.000 ευρώ.
Όχι ότι χρειάζεται να ρίξει κάποιος μια ματιά στο μικρό (από άποψη χρηματική) πρωτάθλημα στη νότια κύπρο για να καταλάβει τι γίνεται στο αισθητά μεγαλύτερο ελληνικό...
Εκτός αν κάποιοι έχουν τη γνώμη ότι τα ντόπια αφεντικά (ποδοσφαιρικά και μη) είναι "υπεράνω χρημάτων".
One euro jobs· for them. Ο γερμανικός καπιταλισμός το ξεκίνησε απ’ τον περασμένο Μάρτη. Ο αυστριακός το ανακοίνωσε στα τέλη του περασμένου Αυγούστου. Η ιδέα είναι θηριωδώς απλή και ήδη μιας δεκαετίας: αντί να "κάθονται" οι πρόσφυγες / μετανάστες ("έξωθεν επιβεβλημένη αδράνεια" ονομάζεται πιο εύηχα αυτή η κατάστασή τους) ας δουλεύουν. Σε δουλειές που θεωρούνται "ανειδίκευτες" και με ωρομίσθιο 1 ευρώ. Δεκαπέντε έως είκοσι ώρες την εβδομάδα. Για να έχουν κάποιο χατζιλίκι σε μετρητά αφού τις "ανάγκες απλής επιβίωσής τους" τις καλύπτουν οι δημόσιοι προϋπολογισμοί των φιλόξενων πρωτοκοσμικών κρατών…
Όχι για πάντα· αλλοίμονο… Μέχρι να αποκτήσουν "εργασιακή εμπειρία" λένε στη γερμανία· μέχρι να μάθουν "να μιλούν γερμανικά" λένε στην αυστρία…
Αυτό θα λεγόταν "δουλειά / δουλεία αιχμαλώτων" αν δεν συνέβαινε να έχει θεσμοθετηθεί εδώ και χρόνια για τους ντόπιους! Ή μήπως και οι κεντροευρωπαίοι εργάτες του 1 ευρώ (και των 2, και των 3….) την ώρα είναι αιχμάλωτοι και δεν το ξέρουν;
One euro jobs· for us 1. Πριν 4,5 χρόνια γράφαμε μεταξύ των άλλων:
Γυρίστε λοιπόν λίγο πίσω στο χρόνο, και μετακινηθείτε βορειότερα. Γερμανία, 2005, κυβέρνηση συμμαχίας σοσιαλδημοκρατών - πράσινων. Ανάμεσα σε άλλα, και για να δοθεί η δυνατότητα "καλύτερης προσαρμογής των ανέργων στην αγορά εργασίας", με "φιλεργατικά" κίνητρα σα να λέμε, ο νόμος Hartz (IV) προβλέπει περικοπές στο ποσό του ταμείου ανεργίας, και μια "ενεργητική ενίσχυση της εργασίας". Σύμφωνα μ’ αυτή τη λογική - που στα μέρη μας, τότε, ακούστηκε σαν μακρινή και εξωτική - οι άνεργοι δεν πρέπει να βολεύονται με τα επιδόματα, κι ούτε πρέπει να χάνουν την επαφή τους με την δουλειά και την "αγορά" της. Γι’ αυτό τον σκοπό η "κοκκινοπράσινη" κυβέρνηση θα νομοθετήσει (πάντα το 2005) ότι οι άνεργοι είναι υποχρεωμένοι να αποδέχονται προτάσεις εργασίας που τους έρχονται απ’ τις αρμόδιες υπηρεσίες· διαφορετικά χάνουν σταδιακά το επίδομα ανεργίας.
Από πρώτη ματιά, κι ως εδώ, θα έμοιαζε σαν μια τυπική προτεσταντική επιστράτευση στη δουλειά, κόντρα στην τεμπελιά και στο κουτσοβόλεμα των άλλοτε (πριν από εκείνες τις ρυθμίσεις) υπολογίσιμων παροχών του γερμανικού κοινωνικού κράτους. Αλλά οι δουλειές που θα ήταν υποχρεωμένοι να αποδεχτούν οι γερμανοί άνεργοι χωρίς να χάνουν το επίδομα ανεργίας είχαν αυτό το χαρακτηριστικό: ήταν εξαιρετικά φτηνές. Για την ακρίβεια: σχεδόν τσάμπα. Ο Hartz IV προέβλεπε ότι αυτοί οι καλοπερασάκηδες άνεργοι θα έπρεπε να δέχονται δουλειές αμοιβόμενες με 1 ευρώ την ώρα (καθαρά), και ως 30 ώρες την εβδομάδα.... Για να μην κατηγορηθούν δε οι νομοθέτες ότι "σπάνε τους μισθούς" (λες και θα μπορούσε να είναι διαφορετικός ο στόχος τους...) προσδιόρισαν τους τομείς που θα προσφέρονταν τέτοιου είδους δουλειές στον, ας τον πούμε έτσι γενικά, "τομέα παροχής κοινωνικών υπηρεσιών"….
One euro jobs· for us 2. Συνεχίζαμε:
Αύγουστος 2005: ένας 58χρονος μηχανικός, που είναι άνεργος απ’ το 2001, καλείται απ’ τις υπηρεσίες ανέργων να δουλέψει για πέντε μήνες, ως το τέλος της χρονιάς, για 30 ώρες την εβδομάδα, με αμοιβή 1,5 ευρώ την ώρα, σαν βοηθός κηπουρού. Η δουλειά που θα κάνει θα είναι να σκεπάζει δέντρα με πλαστικό, για προστασία aπ’ το χιόνι. Ο 58χρονος απορρίπτει την προσφορά υποστηρίζοντας ότι α) δεν μπορεί για σωματικούς λόγους να δουλεύει τόσες ώρες (6) κάθε μέρα σε τέτοια δουλειά· β) αν το κάνει δεν θα έχει χρόνο να ψάξει για κανονική δουλειά· και γ) έχει βρει ήδη μια άλλη δουλειά μερικής απασχόλησης με λιγότερες ώρες (και καλύτερα λεφτά). Οι υπηρεσίες ανέργων απορρίπτουν τις "δικαιολογίες" του, και τον καταδικάζουν με περικοπή του επιδόματος ανεργίας κατά 30%. Πριν ήταν 345 ευρώ τον μήνα· το ρίχνουν στα 241.5.... Ο 58χρονος καταφεύγει στα δικαστήρια, ζητώντας να αναιρεθούν τα σε βάρος του μέτρα των υπηρεσιών ανεργίας.
Δεκέμβρης 2008: η υπόθεση τελεσιδικεί στον ανώτατο δυνατό βαθμό, απορρίπτοντας την προσφυγή του 61χρονου πια μηχανικού, όπως άλλωστε είχε γίνει και σε χαμηλότερο βαθμό. Η ετυμηγορία είναι επιτομή της υποτίμησης της εργασίας - όχι στην περιφερειακή (όπως λένε διάφοροι) ελλάδα, αλλά στην καπιταλιστικά κεντρική γερμανία.
Το δικαστήριο θα αποφανθεί λοιπόν ότι οι δουλειές με ωρομίσθιο 1 ευρώ είναι μια ειδική κατάσταση, ένα ιδιαίτερο μέτρο, που έχει στόχο την "επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας", και δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τις κανονικές σχέσεις εργαζόμενων - εργοδοτών. Σύμφωνα με την ίδια απόφαση, αυτό το ωρομίσθιο του 1 ευρώ (ή λίγο παραπάνω) δεν είναι αμοιβή για την δουλειά που εκτελείται, αλλά μόνο ένα "κίνητρο". Χαρτζιλίκι - σαν να λέμε. Απ’ την άλλη όμως ο άνεργος απαγορεύεται να απορρίψει ένα τέτοιο "κίνητρο", μια τέτοια "προσφορά". Δεν θα το πει το δικαστήριο, αλλά το πράγμα ανήκει στην ιδιοσυγκρασία των μαφιόζικων λογαριασμών: θα σου κάνω μια προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς. Εν τέλει, ενώ η πρώτη απόρριψη είναι χωρίς συνέπειες και η δεύτερη με ποινή μείωση κατά 30% του επιδόματος ανεργίας, στην τρίτη απόρριψη τόσο το επίδομα όσο και άλλα "βοηθήματα" κόβονται εντελώς.
Οπωσδήποτε η δικαστική απόφαση επιβεβαίωνε την ίδια τη νομοθεσία "ενεργητικής υποστήριξης της ένταξης των ανέργων": γιατί στις δουλειές του ενός ευρώ την ώρα οι εργάτες δεν δικαιούνταν το μεροκάματο αν απουσίαζαν λόγω ασθένειας. Και παρά το 30ωρο την εβδομάδα, δεν δικαιούνταν μεροκάματο στις επίσημες αργίες· ούτε, φυσικά, πληρωμένες άδειες και τα λοιπά. Η ενδιάμεση απόφαση του ομοσπονδιακού εργατοδικείου της γερμανίας, είχε διεκρινίσει κι άλλες λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, ότι οι "απασχολούμενοι" του ενός ευρώ την ώρα θα πρέπει να πληρώνουν οι ίδιοι τα έξοδα μετακίνησής τους προς και από την δουλειά· και ότι η πρόβλεψη του νόμου για επιπρόσθετη προσαρμογή του ωρομίσθιου για τέτοιους λόγους αφορά εξαιρετικές περιπτώσεις.
Με 30 ώρες την εβδομάδα επί 1 ευρώ την ώρα, το "κίνητρο" συμποσούται σε 120 ευρώ στις 4 βδομάδες. Μαζί με τα 345 ευρώ του επιδόματος ανεργίας προκύπτει το εξαιρετικό ποσό των 465 ευρώ τον μήνα - για ανθρώπους που δουλεύουν, σχεδόν πλήρες ωράριο.
Μια τάξη, παγκόσμια. Το εύκολο, στα όρια του εξαρτημένου ανακλαστικού, είναι να σκεφτεί κάποιος: "ζόφος!... μακρυά από μας!" Αυτή η απλή (και κακάσχημη) σκέψη του "υπάρχουν και χειρότερα" λειτουργεί καταπραϋντικά… Εξασφαλίζοντας, τελικά, ότι τα "χειρότερα" θα φυτρώσουν αύριο κι εκεί που δεν υπήρχαν χτες, ξανά, και ξανά, και πιο πέρα· μέχρι να μας πνίξουν την ώρα που θα ψάχνουμε τα ακόμα πιο πολύ πολύ χειρότερα για να καθησυχαστούμε…
Τα 1 euro jobs που σχεδιάστηκαν για τους γερμανούς και αυστριακούς ανέργους και επεκτείνονται τώρα εύκολα κι απλά στους μετανάστες / πρόσφυγες, δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν απ’ την παρόμοια (αν και με ανάποδη σειρά) ντόπια αλληλουχία. Πρώτα οι μετανάστες έπρεπε να είναι φτηνοί έως τσάμπα μέχρι που και οι ντόπιοι έγιναν φτηνοί έως τσάμπα... Τουλάχιστον οι "ξένοι" τραβούσαν διάφορες κόντρες. Οι ντόπιοι; Κιχ. Ανάθεση, ανάθεση, ανάθεση - και τώρα πια παραίτηση...
Είμαστε μια τάξη, παγκόσμια, που υφίσταται τις συνέπειες της πολιτικής της αυτο-ακύρωσης, τις συνέπειες του συνειδησιακού της αυτο-ακρωτηριασμού.
Αν δουλεύουμε σκατοδουλειές πληρωμένες με ψίχουλα, είναι επειδή αρκούμαστε να είμαστε pets…
(Kαι μην ακούσουμε τίποτα για την "φοβερή λύση" των "κολλεκτιβών", ε;)
Αφεντικουλίνια. Από το σύνολο των 222.281 επιχειρήσεων που κατέγραψε το σύστημα “Εργάνη” για το 2015, οι 198.375 έχουν από έναν έως δέκα εργαζόμενους, ενώ 20.379 είναι οι επιχειρήσεις που απασχολούν 11 έως 50 άτομα.
Αυτό γράφει η καλά ενημερωμένη "ναυτεμπορική" σε ένα ρεπορτάζ για το ζήτημα των "εργασιακών" στη λίστα των υπό διαπραγμάτευση ζητημάτων της επόμενης (2ης) "αξιολόγησης", όταν με το καλό ολοκληρωθεί η 1η. Είναι μια ποσοτική εικόνα του ελληνικού καπιταλισμού: το 89% των μαγαζιών είναι "μικρά". Το 89% των αφεντικών είναι "μικρά". Παράδοξο ή όχι στο ίδιο μέγεθος (λίγο πάνω ή λίγο κάτω απ’ το 90%) είναι τα "μικρά" αφεντικά σε όλη την ευρώπη (μπορεί κανείς να αναζητήσει και να βρει εύκολα τα σχετικά στοιχεία ιντερνετικά).
Το ενδιαφέρον, όμως, είναι αμέσως μετά: ...Σύμφωνα, όμως, [προσοχή στο "όμως"…] με τα τελευταία στοιχεία του ΙΚΑ για τον μήνα Ιανουάριο του 2016, στις επιχειρήσεις με λιγότερους από δέκα μισθωτούς το μέσο ημερομίσθιο πλήρους απασχόλησης ανέρχεται στο 62,76% του μέσου ημερομίσθιου των ασφαλισμένων σε επιχειρήσεις με πάνω από δέκα μισθωτούς, δηλαδή 32,10 ευρώ. Ενώ ο μέσος μισθός ανέρχεται σε 59,78%, δηλαδή σε 673,97 ευρώ μικτά, δηλαδή περίπου 566 ευρώ καθαρά.
Θαύμα, θαύμα! Τα "μικρά" αφεντικά, τα αφεντικουλίνια, που είναι το 89% του συνόλου, είναι μεγάλοι γδάρτες. Πληρώνουν κατά μέσο όρο, για πλήρη απασχόληση, από 60% έως 62% των μισθών / μεροκάματων που πληρώνουν τα "μεσαία" πάντα για πλήρη απασχόληση - που κι αυτό είναι λίγο (αλλά τον μέσο όρο εκεί μπορεί να ανεβάζουν οι μισθοί των στελεχών).
Κι αυτό προκύπτει απ’ τα στοιχεία του ΙΚΑ. Που δεν περιλαμβάνουν τους "μαύρους" και τα "μαύρα" μεροκάματα, τις απλήρωτες υπερωρίες, τα απλήρωτα Σάββατα και τις Κυριακές, τους ψευτοασφαλισμένους part timers που δουλεύουν full time, και όλα τα υπόλοιπα μεγαλειώδη των ντόπιων αφεντικών.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Στοιχεία για το πόσο μας πιάνουν τον κώλο τα αφεντικά (και ειδικά η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών) υπάρχουν άφθονα. Από συνείδηση πάσχουμε.
Πες μου που πουλάν… να σου πάρω δυό!!!
Συρία. Όλοι δήλωσαν ότι θα τηρήσουν την μιας βδομάδας εκεχειρία που αποφάσισαν Μόσχα και Ουάσιγκτον (εκτός, ίσως, απ’ τον isis) - αλλά οι μάχες εδώ κι εκεί συνεχίζονται. Όπως έγινε και με την προηγούμενη πριν κάτι μήνες θα θεωρηθούν αμελητέες παραβιάσεις, και η συμφωνία θα λογαριαστεί για πετυχημένη. Σε κάθε περίπτωση είναι μια απαραίτητη βδομάδα για ανασύνταξη δυνάμεων, ξεκούραση, ενισχύσεις εδώ κι εκεί, κλπ κλπ.
Παρά την έμφαση που δίνει στη συμφωνία η διεθνής δημαγωγία δεν μας φαίνεται κάτι σπουδαίο· ειδικά όταν έχει προηγηθεί και άλλη παρόμοια. Μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον είναι ένα γνωστό πια παιχνίδι "γάτας και ποντικού", όπου ο καθένας κρατάει για τον εαυτό του τον ρόλο του αιλουροειδούς: όλοι ειρηνοποιοί, όλοι ανθρωπιστές, όλοι αντιτρομοκράτες - στα υπόλοιπα αντίπαλοι.
Μια ενδιαφέρουσα στιγμή αυτής της τελευταίας συμφωνίας είναι το γεγονός ότι η Μόσχα έβγαλε τον f.s.a. απ’ την λίστα της για τους "τρομοκράτες" στη συρία. Ήταν το απαραίτητο βήμα που συμπληρώθηκε απ’ το ότι η Ουάσιγκτον έβαλε στη δική της την al-Nusra… Αν δεν κάνουμε λάθος ο f.s.a. είναι (ή ήταν;) εναντίον του Άσαντ και του καθεστώτος του... Αν δεν κάνουμε λάθος, επίσης, ο f.s.a. είναι η βιτρίνα της τουρκικής εισβολής στη β. Συρία. Χμμμ...
Αυτή η αθόρυβη "τροποποίηση της γραμμής" της Μόσχας είναι, ίσως, το μόνο αξιόλογο στοιχείο αυτής της εκεχειρίας. Κατά τα άλλα το αμερικανικό καθεστώς (με προεξάρχουσα την υποψήφια Χίλαρι και το επιτελείο της· αλλά, επίσης, μεγάλο μέρος των συντηρητικών) θέλει να τρίψει τα μούτρα της Μόσχας στην άμμο της συρίας. Οι απερχόμενοι Ομπάμα και Κέρρυ μπορούν και να σολάρουν (εντός ορίων πάντα), αφού μένουν λίγοι μόνο μήνες μέχρι την πολιτική ανανέωση του αμερικανικού σχεδιασμού.
Όσο για την Μόσχα; Καλού κακού κάνει γυμνάσια με τον κινεζικό στρατό στην αμφισβητούμενη βόρεια θάλασσα της κίνας.
Μάθε μέρη κι άστα... Κι αν χρειαστεί πιάστα...
Πάνω: διαλεκτές προσωπικότητες σε μια τρυφερή στιγμή με την ταμπέλα της μεγάλης δούκισσας.
Κάτω: αυτός μπροστά απ' τον κυρ Πανίκο ποιος είναι;
Τι σου κάνει η πολιτική. Μιας και ο δήμαρχος της Σαλονίκης το έχει με τα τατουάζ, πρέπει να κάνει την κίνηση. Μόνο έτσι θα είναι πειστικός: να κτυπήσει κι ένα με την φάτσα της "Όλγας, βασίλισσας των ελλήνων, μεγάλης δούκισσας της ρωσίας, 1851 – 1926". Δεν καθαρίζει μόνο με ένα άγαλμα.
Απ’ την άλλη μεριά είναι γεγονός ότι έλειπε ένα "υψηλό" άγαλμα της "ελληνορωσικής φιλίας" - απ’ την πόλη και απ’ την σκέψη. Όμως μια βασίλισσα ένα, ενάμισυ αιώνα παλιά, δεν κάνει για τον 21ο. (Σιγά μην γίνουν προτομές και των αδελφών Ορλώφ!). Εκεί εντοπίζουμε μια κρίσιμη δειλία εκ μέρους των αρχόντων.
Κανείς δεν σκέφτηκε ότι χρειάζεται ένας αδριάντας του Vladimir Vladimirovich Putin; Πάνω σε μια τίγρη; Κυρ Μπουτάρη: είσαι ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ’ αλεύρι!
Τα μούτρα κρέας. Δηλητηριώδη διάφορα διεθνή καθεστωτικά μήντια για την μεγαλοφυή "σύνοδο του νότου", την οποία ασφαλώς οι (έλληνες πατριώτες) ιστορικοί του μέλλοντος θα μνημονεύουν σαν την αρχή του τέλους της γερμανικής ηγεμονίας στην ε.ε…. Οι αμερικανικοί financial times, για παράδειγμα, προσπαθούν να μειώσουν την συμμετοχή του Ολανδρέου, υποστηρίζοντας (αν είναι δυνατόν!) ότι ήρθε στην Αθήνα όχι για άλλο λόγο αλλά μπας και φωτογραφιζόμενος με τον Τσίπρα πουλήσει "αριστερή μούρη" σε τίποτα ξέμπαρκους ψηφοφόρους, ενόψει των προεδρικών εκλογών στη γαλλία. Οι δειλοί των ft δεν τολμούν βέβαια να πουν τίποτα παρόμοιο για την παρουσία του δεξιού "αδελφού κύπριου" Αναστασιάδη. Αυτός γιατί ήρθε, ε;
Το δηλητηριώδες άρθρο τελειώνει με την πρόβλεψη πως έτσι που το πάει η Αθήνα, όχι στην "ευρώπη του νότου" δεν έχει θέση, αλλά μάλλον θα μείνει "σε μια κατηγορία μόνη της"...
Και γιατί, παρακαλούμε, αυτό θα ήταν κακή εξέλιξη; Ασφαλώς και οι έλληνες είναι "μια κατηγορία μόνοι τους" - ανάδελφοι, μόνοι στον κόσμο, και "αδούλωτοι". Επιπλέον ξέρει τι θα πάθει η ε.ε. (για να μην πούμε για τον πλανήτη ολόκληρο) όταν μπει μπροστά το μεγάλο κόλπο της "ενωμένης ελλάδας"; Τότε η Μασσαλία (για παράδειγμα), παλιά ελληνική αποικία, θα τρέξει να ενωθεί ξανά με την "μητέρα πατρίδα". Και η Νίκαια. Και η Magna Graecia (να γιατί φοβήθηκε και ήρθε και ο Ρέντζι!) Και τόσα άλλα μέρη ένα γύρω στη Μεσόγειο.
Θα δούνε τότε οι ανθελληνικοί financial times (όργανο του καπιταλισμού όμως... τι να περιμένεις;) πόσα απίδια βάζει ο ελληνικός σάκος. Ε;
Ζόρικες προβλέψεις. Ο γάλλος πρωθ. Manuel Valls προέβλεψε ότι μπορεί να γίνουν μερικές ακόμα "τρομοκρατικές επιθέσεις" στη γαλλία… Παρότι τέτοιες καθεστωτικές προφητείες μπορεί να γίνονται με το μέτρο, έτσι ώστε να μένει ο πληθυσμός στους φόβους του και να κρατάει το στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα τη φόρμα του, για τον γαλλικό καπιταλισμό μιλάμε! Κι όταν οι προφητείες συμπίπτουν με εκτός συνόρων επιτυχίες, τότε… Ποια είναι η επιτυχία; Στη λιβύη… Αλλά δείχνει κάπως ανορθόδοξη…
Όπως (ίσως) είναι γνωστό η "διεθνής κοινότητα" (δηλαδή όλες οι μείζονες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της δύσης) υποστηρίζουν στη λιβύη μια “φυτευτή” (μετά από απόφαση του οηε…) κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης. Που πολεμάει κατά του isis… Αλλά και ανυπάκουων πολέμαρχων...
Στις 17 του περασμένου Ιούλη, ούτε δυο ημέρες μετά το "τρομοκρατικό χτύπημα" στη Νίκαια (χάρη στο οποίο ανανεώθηκε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης στη γαλλία (περισσότερα στο Κάποτε στη Νίκαια Sarajevo 109, Σεπτέμβρης 2016) κάποιοι ένοπλοι έριξαν ένα στρατιωτικό ελικόπτερο ανατολικά της Βεγγάζης. Στις 20 Ιούλη ο ίδιος ο Ολάντ ανακοίνωσε ότι μέσα στο ελικόπτερο ήταν 3 γάλλοι κομμάντο, που σκοτώθηκαν.
Ως εδώ θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι οι 3 συμπεριλαμβάνονταν σ’ αυτούς τους διεθνείς καραβανάδες που έχουν σταλεί για να έχει αυτή η "κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης" έναν κάποιο στρατό... Λάθος!!! Το ελικόπτερο ανήκε σ’ έναν αντίπαλο της, τον στρατηγό Khalifa Haftar, που έχει πιάσει την ανατολική λιβύη, και δεν εννοεί να αναγνωρίσει το μόρφωμα που έφτιαξε ο οηε, δουλεύοντας ουσιαστικά για πάρτη του. Εννοείται πως και ο Haftar πολεμάει κατά των "ισλαμιστών τρομοκρατών"...
Κι έτσι όλος ο κόσμος έμαθε ότι το Παρίσι παίζει σε δύο ταμπλώ στη λιβύη. Απ’ την μεριά υποτίθεται ότι στηρίζει την "κ.ε.σ.", αλλά απ’ την άλλη έχει στείλει στρατιωτική βοήθεια στον Haftar, που απειλεί να "αυτονομήσει" τις περιοχές που ελέγχει... Μέχρι και αντιγαλλικές διαδηλώσεις έγιναν στις περιοχές της λιβύης που ελέγχει η "κ.ε.σ." μόλις αποκαλύφθηκε η διπροσωπία του Παρισιού...
Η χτεσινή ανήσυχη προειδοποίηση του γάλλου πρωθ. περί επικείμενων "τρομοκρατικών" ενεργειών συμπίπτει (όλο συμπτώσεις πια!) με την κατάκτηση εκ μέρους του φίλου Haftar όλων των λιμανιών με εγκαταστάσεις εξαγωγής πετρελαίου στην ανατολική λιβύη. Η εξαγωγική δυνατότητα των 2 + 1 λιμανιών είναι κάτι λιγότερο από 1 μύριο βαρέλια την ημέρα, ενώ η ευρύτερη περιοχή έχει πλούσια κοιτάσματα.
Μπορεί να έχει σχέση το γεγονός ότι ένας λαθραίος σύμμαχος του Παρισιού έχει βάλει στο χέρι μεγάλο μέρος των λιβυκών πετρελαίων κόντρα στις "διεθνείς αποφάσεις" (και, ίσως, ίσως λέμε, κόντρα στους δυτικούς συμμάχους και ειδικά τους αμερικανοάγγλους) με τους φόβους του κυρ Manuel για τρομοκρατικό χτύπημα;
Τι να πούμε; Για παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται...
Do you remember demolition? Είναι το γεγονός (πιο σωστά: μια αλληλουχία γεγονότων) που άλλαξαν οριστικά την πραγματικότητα ολόκληρου του πλανήτη· σε σημείο να μην μπορεί να φανταστεί κανείς πως θα ήταν ο (καπιταλιστικός) κόσμος σήμερα χωρίς την περιβόητη 11η Σεπτέμβρη στη Ν. Υόρκη και στο αμερικανικό πεντάγωνο.
Είναι μειοψηφία πια, ύστερα από 15 χρόνια, οι αμερικάνοι που πιστεύουν τις "επίσημες εξηγήσεις" για το τι (και γιατί) έγινε εκείνη την ημέρα· κι όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται ακόμα λιγότεροι. Επιπλέον είναι αμφίβολο αν εκτός ηπα, στον υπόλοιπο πλανήτη, υπάρχει έστω και μια μικρή μειοψηφία που να αρνείται ότι οι επιθέσεις εκείνης της ημέρας ενορχηστρώθηκαν από κάποιο τμήμα του αμερικανικού καθεστώτος και συμμάχους του.
Είναι, πια, γνωστά όλα τα βασικά στοιχεία της υπόθεσης· και όχι από συνωμοσιολόγους (υπήρξαν πολλοί τέτοιοι). Η κατάρρευση του τρίτου ουρανοξύστη, του κτ. 7, αρκετές ώρες μετά την κατάρρευση των δίδυμων πύργων, χωρίς να έχει πέσει αεροπλάνο επάνω του και χωρίς άλλο προφανή λόγο, (WTC 7: το κτίριο με τη μεγαλύτερη σκιά στον κόσμο Sarajevo 32 Σεπτέμβρης 2009) υποδεικνύει ότι εκείνη την ημέρα έγιναν δύο διακριτές μεταξύ τους "ομάδες γεγονότων". Πρώτα 2 αεροπλάνα έπεσαν πάνω στους δίδυμους πύργους (και άλλο ένα στο πεντάγωνο… ;). Και μετά, υπό την "κάλυψη" αυτής της επίθεσης, έγινε οργανωμένη / ελεγχόμενη κατεδάφιση όχι 2 αλλά 3 κτιρίων στο κέντρο της Ν. Υόρκης. Αυτή η δεύτερη "ομάδα γεγονότων", που (φυσικά) δεν αναγνωρίζεται απ’ το αμερικανικό καθεστώς (ήταν η κατ’ εξοχήν φονική) δεν μπορεί να αποδοθεί καν και καν σε "ισλαμιστές τρομοκράτες".
Do you remember resistance? Κι όμως. Ενώ εκατομύρια εντός και εκτός ηπα θα συμφωνούσαν ότι η 11η Σεπτέμβρη υπήρξε ένα τερατώδες inside job με σκοπό την αμερικανική στρατιωτική επέκταση, έχει αποδειχθεί αδύνατο σ’ αυτά τα εκατομύρια να ΦΡΕΝΑΡΟΥΝ τόσο τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό όσο και όλους τους υπόλοιπους που, κάτω απ’ την ενιαία "αντιτρομοκρατική" ρητορική μιμούνται, συμπληρώνουν ή ανταγωνίζονται το αμερικανικό σχέδιο! Είναι ίσως η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία όπου η μαζική επίγνωση ενός τέτοιου και τόσο δολοφονικού εδώ και 15 χρόνια κρατικού, καθεστωτικού ψέμματος, ΔΕΝ μεταφράζεται σε (οργισμένη) πολιτική πράξη!!
Αδύνατο γράψαμε; Μάλλον ανεπιθύμητο! Κι έτσι ένα αρχικό καλά σκηνοθετημένο έγκλημα συνεχίζει να γεννάει πάμπολλα, μικρά και μεγάλα. Αν, λοιπόν, η περιβόητη 11η/9ου βρωμάει αίμα, ακόμα πιο έντονη είναι η όμοια μυρωδιά της πολιτικής απάθειας (μας) εδώ και 15 χρόνια.
Βιτρίνες εμπορίου, βιτρίνες πολιτικής. Αν η "διεθνής έκθεση" στη Σαλονίκη γίνεται όλο και λιγότερο "διεθνής" (σε συνάρτηση με διάφορους παράγοντες που συγκλίνουν πάντως στην ελληνική παρακμή), κερδίζει απ’ την άλλη σαν τσίρκο. Όλες οι πολιτικές βιτρίνες, μείζονες και ελάσσονες, έχουν κάτι να πουν, να ανακοινώσουν, να υποσχεθούν, είτε στο Βελλίδειο, είτε στο "περίπτερο 8". Και, φυσικά, δεν λείπουν οι επετειακές ρουτινιάρικες διαδηλώσεις.
Αυτά είναι τα υπόλοιπα μιας "εθνικής πολιτικής" που έχοντας μόνιμα την αγωνία για την "εθνικότητα" της Θεσσαλονίκης (και της μακεδονίας) βάφτισε την πόλη "συμπρωτεύουσα" για να καλοπιάσει τους κατοίκους της και, μια φορά τον χρόνο, την μασκαρεύει σε πασαρέλα "σπουδαίας πολιτικής" για να απλώνεται στον Βαρδάρη μια αύρα κεντρικής εξουσίας.
Πράγμα που σημαίνει ότι όσο η Σαλονίκη "μπουκώνει με τέτοια μεγαλεία" δεν θα δει πρωτάθλημα στη μπάλα... Τι το χρειάζεται;
Υπομονή Τώρα. Οι αεροναυτικές ασκήσεις που έκανε ο ρωσικός στρατός στην Κριμαία (Caucasus 2016) προβλήθηκαν σαν πανηγυρική απόδειξη των δυνατοτήτων του. Πράγματι. Αν κρίνουμε απ’ τα διαθέσιμα οπτικά δεδομένα (προφανώς υπάρχουν και στρατιωτικά μυστικά) ήταν κάτι που βγήκε κατευθείαν απ’ τη δεκαετία του ’70: τον αμερικανικό πόλεμο στο βιετνάμ. Υπάρχουν μάλιστα σκηνές (στα προπαγανδιστικά video) που άνετα θα έμπαιναν στο "Αποκάλυψη Τώρα!" του Κόπολα.
Λυπούμαστε πολύ (και για τους εαυτούς μας) αλλά όταν ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος που εξελίσσεται ήδη φτάσει στο σημείο της "ωριμότητάς" του δεν θα μοιάζει καθόλου μ’ αυτά τα "γυμνάσια". Πιθανόν να έχει και κάτι απ’ αυτά, συμβαίνει αυτό: κάποια στιγμή (σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο) γίνεται ένα είδος τεχνικής συμπληρωματικής οπισθοδρόμησης, που (με τα σημερινά δεδομένα) θα μπορούσε να κάνει χρήσιμη, στο όνομα του θανάτου, την χρήση ακόμα και σπαθιών.
Αλλά όχι ω στρατόκαβλοι! Χωρίς όπλα λέιζερ και βόμβες βαρύτητας απ’ το διάστημα, χωρίς πόλεις φαντάσματα και παράξενους ιούς που προκαλούν γενική αιμορραγία, χωρίς μικροσκοπικά ή/και γιγάντια ρομποτικά drones και νευροτρονικά όπλα, δεν ψηνόμαστε!!! Ελικόπτερα; Αποβατικά; Τανκς; Ουφ!!! Βαρετά! Πού ζούμε;
Οι τεχνικές σας για την καταστροφή είναι πολύ πιο αναβαθμισμένες ακόμα και απ’ αυτά που μπορούμε να φανταστούμε... Μην το κρύβετε...
Η λίμνη και ο σωλήνας. Μπορεί να θεωρηθεί αναχρονισμός (και με κάποια έννοια είναι) - αλλά δεν παύει να είναι γοητευτικός. Διάφορες φυλές των Σιού διαμαρτύρονται απ’ τον περασμένο Απρίλη, ενάντια στην κατασκευή ενός πετρελαϊκού αγωγού 1.172 μιλίων απ’ την βόρεια Ντακότα ως το Ιλλινόις, που στον διάβα του θα περνάει μέσα από μια λίμνη . Πυρήνας των διαμαρτυριών είναι δύο κατασκηνώσεις, η μία πιο κεντρική, με όνομα η κατασκήνωση της Ιερής Πέτρας. Οικολόγοι, αμερικάνοι αριστεροί, εναλλακτικοί, και το κίνημα Black Lives Matter είναι στο πλευρό τους.
Ως τώρα οι διαμαρτυρίες είναι ειρηνικές. Οι Σιού κατέφυγαν στο δικαστήριο· που χτες απέρριψε το αίτημά τους. Είτε προς αποφυγή εντάσεων σε προεκλογική περίοδο είτε για άλλους λόγους που δεν ξέρουμε, παρά την δικαστική έγκριση της κατασκευής του αγωγού, το αμερικανικό υπουργείο δικαιοσύνης, το υπουργείο εσωτερικών και το υπουργείο άμυνας (!!!;;;) ανακοίνωσαν αμέσως ότι παγώνουν την κατασκευή του στα επίμαχα σημεία, υπέρ επιπλέον διαβουλεύσεων.
Η επίδικη λίμνη (και όχι μόνον αυτή) ανήκει στις γαίες που έχουν παραχωρηθεί στους αυτόχθονες της βόρειας αμερικής· όσους, τέλος πάντων, επέζησαν απ’ την μαζική εξόντωση. Όμως όταν φυτρώνει στην υπόθεση και το υπουργείο άμυνας, πέρα απ’ το υπουργείο εσωτερικών (δηλαδή: αστυνομίας), οι οιωνοί μόνο καλοί δεν είναι.
Οι Σιού θα πολεμήσουν - αυτό έκαναν οι πρόγονοί τους. Αλλά θα πρέπει να πολεμήσουν και πολλοί άλλοι μαζί τους για να συγκρατηθεί το θηρίο, μετά τις εκλογές...
Eid Al Adha. Αύριο, 11 Σεπτέμβρη, αρχίζει για τους μουσουλμάνους η "γιορτή της θυσίας" (λόγω διαφορών στα ημερολόγια οι ασιάτες μουσουλμάνοι θα ξεκινήσουν την γιορτή δυο μέρες μετά, στις 13 Σεπτέμβρη). Η πολυήμερη γιορτή πλαισιώνει το Hajj, το προσκύνημα στη Μέκκα, και το τέλος του (φέτος στις 14/11).
Θρησκευτικές τελετές: τα έχουμε πει (και θα τα ξαναπούμε) για τις θρησκείες. Το ενδιαφέρον, όχι μόνο "ανθρωπολογικό" αλλά και πολιτικό, είναι τι ακριβώς γιορτάζουν όλοι οι μουσουλμάνοι, ανεξάρτητα από επιμέρους φράξιες (σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες, κλπ) στο Eid Al Adha. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο τιμούν την διαθεσιμότητα του Αβραάμ να θυσιάσει τον γυιό του Ισαάκ, και την τελική παρέμβαση του "θεού" που τον απάλλαξε απ’ τον μπελά πεισμένος για την πίστη του! Με άλλα λόγια οι μουσουλμάνοι γιορτάζουν ένα στοιχείο της μυθολογίας του εβραϊσμού!!! Και το ξέρουν!
Το Eid al Adha είναι γιορτή ακόμα πιο ιερή απ’ το ραμαζάνι. Και θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί πόσο "μονοκόμματοι" στη θρησκευτική τους πίστη είναι οι μουσουλμάνοι όταν έχουν σαν πιο μεγάλη γιορτή τους ένα μυθικό γεγονός μιας άλλης θρησκείας· με την οποία, από πολιτική / κρατική άποψη βρίσκονται σε πόλεμο...
Αποδεικνύεται ωστόσο έτσι ότι όσο ντρόγκες κι αν είναι οι θρησκείες (ΟΛΕΣ οι θρησκείες) οι πληθυσμοί των πιστών επικοινωνούν εύκολα και ανταλλάσουν ήθη και έθιμα αβίαστα, σε ένα είδος πολιτιστικού συγκριτισμού· εάν, όταν και εφόσον τα αφεντικά αυτών των θρησκειών (ή των κρατών που τις αξιοποιούν) δεν τους επιστρατεύουν σε "ιερούς πολέμους" αλληλοεξόντωσης...
Που πάει να πει η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα... αλλά και οι παπάδες σέρνουν το κοπάδι τους απ’ το μανίκι...
Τόσοι σας λείπουν; Τελευταίο, απ’ τα μεγάλα ευρωπαϊκά, το γερμανικό κράτος φαίνεται να εντάσσεται στο μεγάλο κλαμπ των "κινδυνεύουμε από ισλαμιστές τρομοκράτες" - μια πρόβλεψη / διάγνωση που, ως τώρα, αλλού, συνοδεύεται απ’ την αιματηρή επιβεβαίωση των "φόβων".
Ο γερμανός υπ.εσ. Thomas de Maiziere, συνεντευξιαζόμενος στην κατάλληλη φυλλάδα (ποια άλλη; την Bild) δήλωσε ότι οι υπηρεσίες εκτιμούν ότι βρίσκονται σε γερμανικό έδαφος "τουλάχιστον 520 εν δυνάμει attackers".
Ως τώρα το γερμανικό έδαφος (και το γερμανικό στρατοαστυνομικό σύμπλεγμα) δεν είχε τέτοιου είδους σοβαρούς μπελάδες· δεν μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά μεμονωμένες ενέργειες "πυροβολημένων" την μία με τσεκούρι και την άλλη με σουγιά. Αλλά καθώς η ρατσιστική άκρα δεξιά γίνεται επίσημα εργαλείο της καθεστωτικής γερμανικής πολιτικής (αλλιώς, είναι σίγουρο, δεν θα υπήρχε!!!) ο κυρ Thomas (και όχι μόνον αυτός) κάνει ότι επιτρέπει το αξίωμά του για να την ταΐσει.
Ώστε "520 εν δυνάμει τρομοκράτες"; Πως τους μέτρησαν οι υπηρεσίες σας κυρ υπουργέ; Με ακρίβεια, έναν έναν, ή χοντρικά, α λα ελληνικά;
Ένα μένει τώρα. Να πάρετε ρεβάνς από κάτι Κοτζιάδες και κάτι Καμμένους! Να τους τσακώσετε αυτούς τους 520 και να τους "ξαποστείλετε" στην ελλάδα. Όπως απειλούσαν να κάνουν, ανάποδα, πριν κανά χρόνο, αυτοί οι εξέχοντες ντόπιοι πολιτικοί / φασίστες.
(Δεν ξεχνάμε. Ούτε τι έλεγαν και έκαναν τότε, ούτε τι κάνουν τώρα...)
Δώσε κάτι… Δώσε ένα πεντακοσάρικο… Δώσε ένα κατοστάρικο… Σαρανταπέντε κατασκευαστικές εταιρείες, μια τράπεζα και δύο λόμπυ εκπροσώπησης των κατασκευαστικών πιάστηκαν να έχουν συστήσει καρτέλ. Τι πάει να πει “καρτέλ” εν προκειμένω; Ότι αυτά τα μαγαζιά προσυμφωνούσαν πως θα μοιράζονται τα (δημόσια) έργα στους σχετικούς διαγωνισμούς, και πως θα φουσκώνουν, ύστερα, τα κόστη κατά βούληση: ως το σημείο, κατά τον αείμνηστο κυρ Γιάνη τον Πολιορκητή (ο πιο ένδοξος υπ.οικ. στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους) τα δημόσια έργα στην ελλάδα να πληρώνονται σε τριπλάσια (Χ3) τιμή απ’ όπου οπουδήποτε αλλού στην (τρισκατάρατη...) ευρώπη. Όπου επίσης (ειδικά στο νότο) παίζουν με τρέλα οι μαφίες στα δημόσια έργα... Με δυο λόγια αυτά τα αφεντικά των κατασκευών είχαν κανονίσει πως να τα χοντροκονομάνε σε βάρος του περιβόητου "δημοσίου".
Μέσα σ’ αυτό το σκυλολόι περιλαμβάνονται τα μεγαλύτερα μαγαζιά του λαού και του τόπου (ενδεικτικά: ελλάκτωρ, j&p άβαξ, γεκ τερνα, αεγεκ, intracom - μέσω της θυγατρικής της intrakat - κλπ...), καθώς και οι κατά καιρούς ξένοι συνεργάτες τους (ενδεικτικά: vinci, hochtief, siemens, alstrom, κλπ…). Το όνομα της ελληνικής τράπεζας το αγνοούμε. Δυστυχώς…
Πόσα χρόνια έπαιζαν το παιχνίδι τους τα συγκεκριμένα αφεντικά; Σύμφωνα με το κατηγορητήριο απ’ το 1989. Μέχρι το 2016… Εικοσιεφτά ολόκληρα χρόνια, που έγιναν (από δημόσια έργα) της "παναγιάς τα μάτια"…
Ως εδώ έχουμε μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη, που προέρχεται απ’ την επιτροπή ανταγωνισμού, μια "ανεξάρτητη αρχή" (πανάθεμα τους κωλοευρωπαίους με τις ιδέες τους!), που έκανε την σχετική έρευνα για λογαριασμό του θρυλικού "ελληνικού δημόσιου". Και απ’ τα τρανταχτά στοιχεία που έδωσε στην επιτροπή μια "μαρτυριάρα" απ’ τις εταιρείες του καρτέλ, για να πέσει στα μαλακά.
Θα υπέθετε κανείς ότι ήρθε η ώρα να μάθει το πόπολο τι σκατά πληρώνει εδώ και 27 χρόνια στα "δημόσια έργα". Αμ δε! Τουλάχιστον 12 απ’ αυτά τα αφεντικά, τα μεγαλύτερα, προχωρούν σε "εξωδικαστικό διακανονισμό" με την "ανεξάρτητη αρχή". Τι σημαίνει αυτό; Ότι αναγνωρίζουν την ενοχή τους και θα παζαρέψουν τα πρόστιμα που θα πληρώσουν. Πρόστιμα που ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ δεν πρόκειται να είναι αυτά που θα πλήρωναν αν γίνονταν κανονικά οι δίκες. Ας πούμε ότι θα είναι "κάπου στη μέση". Υποθέτουμε ότι σιγά σιγά θα μπουν όλες οι υπόλοιπες στον "εξωδικαστικό διακανονισμό". Και το πράγμα θα πάει όμορφα κι ωραία.
Τι κόλπο είναι αυτό; Αν δεν κάνουμε λάθος είναι αμερικανοαγγλικής έμπνευσης. Αν τα κατηγορούμενα μαγαζιά, σε τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις βλάβης του δημόσιου συμφέροντος, αναγνωρίσουν την ενοχή τους, απαλλάσοντας το κάθε φορά κράτος απ’ τις μακρόσυρτες δίκες και τα έξοδα απόδειξης της ενοχής τους, τότε, έναντι αυτής της καλοσύνης και όψιμης τιμιότητάς τους, πληρώνουν μεν, αλλά ως εκεί που "το σηκώνουν". Με ό,τι σημαίνει κάτι τέτοιο.
Κομψό ακούγεται. Αλλά στον πυρήνα του ο "εξωδικαστικός διακανονισμός" σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι πολιτικό όπλο μαζικής καταστροφής. Απαλλάσει τις εταιρείες απ’ το να εκτεθούν τα κόλπα τους δημόσια, στη γνώση του πόπολου· απαλλάσει τα στελέχη τους απ’ τον κίνδυνο να πάνε στην μπουζού ή (σίγουρα) θα μπουν στη χλεύη του πόπολου· απαλλάσει το κράτος και την δικαιοσύνη (των αφεντικών) απ’ το να κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις δημόσια βάζοντας υπό κρίση τον ρόλο τους να προστατεύουν, σε τελευταία ανάλυση, αυτά ακριβώς τα αφεντικά.
Το πόσο σημαντικός είναι ο "εξωδικαστικός διακανονισμός" αποδείχθηκε εκεί που εφευρέθηκε. Στις ηπα, σε σχέση με τον ρόλο τρανταχτών στο όνομα τραπεζικών μαγαζιών και των στελεχών τους στον χρηματοπιστωτικό αρμαγεδώνα που η κορύφωσή του άρχισε το φθινόπωρο του 2008. Ο (τρελά καλοπληρωμένος) ρόλος τους ήταν ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Κι εκεί κάποια "ανεξάρτητη αρχή" έψαξε και βρήκε σημεία και τέρατα. Ε, οι "αμαρτωλοί αναγνώρισαν την ενοχή τους" εξωδικαστικά, και πλήρωσαν τα ανάλογα πρόστιμα. Στο τέλος ούτε γάτα ούτε ζημιά. Οι μαλάκες υπήκοοι έμειναν μαλάκες. Ποτέ δεν θα μάθουν πόσο βρώμικα είναι τα εντόσθια του καπιταλιστικού συστήματος. Ή, έστω, σε καμία περίπτωση δεν θα μάθουν "ονόματα και διευθύνσεις, τακτικές και κέρδη" αυτής της βρώμας.
Το ίδιο πρόκειται να συμβεί και με το ντόπιο καρτέλ των εργολάβων. Ποτέ δεν θα μάθουμε πόσα δις παντελόνιασαν απ’ το 1989 και μετά… Ποτέ δεν θα μάθουμε με ποιον τρόπο τα κατάφεραν… Πότε δεν θα μάθουμε τι έκαναν (δηλαδή πόσα τσέπωναν) οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις που, τάχαμου δήθεμου, έπεφταν στις παγίδες του καρτέλ… Ποτέ δεν θα μάθει κανείς καν και καν τον ρόλο που παίζουν τα "διόδια" για την κερδοφορία αυτών των μαγαζιών, που έχουν βγάλει πριν τα εγκαίνια και τα κοψίματα των κορδελών πολλές φορές το κόστος της κατασκευής των δρόμων… Ποτέ δεν θα μάθουμε το φαγοπότι που έγινε με τα "ολυμπιακά έργα"… Και οι εργολάβοι, όπως όλα τα αφεντικά, θα μείνουν "φίλοι" μας… Μια ωραιότατη "συμφωνία σιωπής"... Ομερτά δεν λέγεται στην αργκώ των μαφιών; Αυτό.
Αυτό είναι που εξελίσσεται τώρα: για να μείνουν όλα αυτά εκεί που βολεύει, στα δ.σ. των εταιρειών και στα "τραπέζια" του ντόπιου βαθέος κράτους, δώσε κάτι... δώσε κανά πεντακοσάρικο...
(Χρειάζεται να πούμε ότι όταν ολοκληρωθούν αυτοί οι "εξωδικαστικοί διακανονισμοί", αν τύχει να είναι στο γκουβέρνο οι φαιορόζ ή κάποια παραλλαγή τους, θα ρίξουν απεριόριστη καυχησιά για την πάρτη τους; Ότι "τσάκισαν την διαπλοκή"; Όχι δεν χρειάζεται...)
Βλακώδες – αν όχι προβοκατόρικο… Έντεκα χιλιάδες (11.000) δασκάλους και καθηγητές απέλυσε το τουρκικό καθεστώς με την κατηγορία των "πιθανών σχέσεων με το pkk"…
Έντεκα χιλιάδες; Και μόνο το μέγεθος δείχνει το ψέμα του πράγματος. Δείχνει όμως και το μέγεθος της κρατικής βλακείας· αν όχι συνειδητής προβοκάτσιας. Επειδή, πολύ απλά, διαλύονται σε μεγάλη έκταση καθημερινές κοινωνικές σχέσεις (συμπεριλαμβανόμενου του μεροκάματου) και σπρώχνονται χιλιάδες άνθρωποι στην παρανομία.
Σε πόσους μήνες ή χρόνια θα βγει κάποιος (τότε) αξιωματούχος για να πει "η πολιτική μας στο θέμα των μαζικών διωγμών ‘αμάχων’ προκάλεσε μεγάλο κακό στην τουρκία";
Μια μεγάλη εγκληματική οργάνωση. Μετά τη γερουσία (είχε ψηφίσει "ναι" τον περασμένο Μάη) και η αμερικανική βουλή ενέκρινε χτες νόμο που θα επιτρέπει στις οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτέμβρη (του 2001) να μηνύσουν το σαουδαραβικό κράτος σαν υπεύθυνο (ή συνυπεύθυνο) για εκείνες τις "τρομοκρατικές" πράξεις. Ο απερχόμενος πρόεδρος έχει δηλώσει ότι θα βάλει βέτο σ’ αυτές τις αποφάσεις (έχει τέτοιο δικαίωμα). Οι καινούργιοι; Δεν γνωρίζουμε ακόμα την θέση τους.
Και, φυσικά, οι μηνύσεις θα γίνουν (θα πρέπει να είναι ήδη έτοιμες)... Oι περιβόητες 28 υπερ-απόρρητες σελίδες του τότε πορίσματος του Κογκρέσσου έχουν αποχαρακτηριστεί εν μέρει, και θα αποτελέσουν υλικό των όποιων δικών - αν και εφόσον ο επόμενος στην καρέκλα της αμερικανικής προεδρίας τις επιτρέψει.
Θα τις επιτρέψει όμως κάποιος πρόεδρος τέτοιες δίκες; Και τι θα ξετυλιχτεί επ’ αφορμή, είτε γίνει κάποια τέτοια δίκη είτε "απαγορευτεί";
Ένα ενδιαφέρον κεφάλαιο στην ιστορία της "τρομοκρατίας" γράφεται τώρα…
Βρεφονηπιοκόμοι με αρβύλες. Την περασμένη βδομάδα μερικές εκατοντάδες μανάδες διαδήλωσαν στο Κάιρο εναντίον της έλλειψης γάλακτος σε σκόνη· για τα μωρά τους. Αυτή η έλλειψη είναι ένα μόνο απ’ τα συμπτώματα της όλο και βαθύτερης κρίσης του αιγυπτιακού καπιταλισμού· όπου "κρίση" είναι το γνωστό: οι αιγύπτιοι βαθύπλουτοι προστατεύουν τα κέρδη τους σε βάρος των πληβείων. Και η κατάσταση αυτών των τελευταίων γίνεται διαρκώς πιο ζόρικη, μετά απ’ την έναρξη εφαρμογής "μέτρων δντ", σαν προαπαιτούμενο ενός (μάλλον μικρού για τα ελληνικά μέτρα…) δανείου.
Τι έκανε η χούντα Σίσι απέναντι σ’ εκείνη την διαδήλωση, μικρή μεν σε μέγεθος αλλά ισχυρή σε συμβολισμό και συναισθηματισμό; Έβγαλε τον στρατό να ανακοινώσει ότι θα εισάγει ο ίδιος βρεφικό γάλα… Το πρώτο φορτίο αναμένεται στις 15 Σεπτέμβρη.
Γιατί ο στρατός έδειξε τέτοια καλοσύνη; Όχι μόνο επειδή είναι δικό του το πραξικόπημα και η εξουσία. Αλλά επειδή θα κληθεί, πολύ πιθανό, να ξανακαταστείλει διαδηλώσεις. Που αυτή τη φορά θα έχουν σαν αφορμή την εκρηκτικά αυξανόμενη φτώχια των αιγύπτιων πληβείων… Συνεπώς μια κάποια προκαταβολική “καλοσύνη με αρβύλες” είναι ένα φτηνό προπαγανδιστικό τρικ.
(Μπορεί και κάτι ακόμα. Υπάρχουν κατηγορίες κατά του στρατού ότι έχει αγοράσει σκόνη βρεφικού γάλακτος απ’ την αγορά και το έχει αποθηκεύσει, για να το πουλήσει τώρα. Η τωρινή τιμή είναι 60 αιγυπτιακές λίρες το κουτί. Αντιδρώντας σ’ αυτές τις κατηγορίες ο εκπρόσωπος τύπου των καραβανάδων δήλωσε ότι το "στρατιωτικής εισαγωγής" γάλα σκόνη για μωρά θα πουλιέται 30 λίρες· στην μισή τιμή της αγοράς… Οπότε οι καραβανάδες είναι αθώοι…
Ναι… Αλλά πριν λίγους μήνες αυτό το γάλα έκανε 16 λίρες το κουτί· επειδή υπήρχε κρατική επιδότηση. Οπότε… κάτι θα βγάλει και το αιγυπτιακό πεντάγωνο αν έχει κάνει τα κουμάντα του…).
Το επόμενο που θα ακριβύνει έως εξαφανιστεί απ’ την αιγυπτιακή αγορά είναι η ζάχαρη… Ο χουντοστρατός αναμένεται να μοιράζει καραμέλες...
Εξηγήσεις. Από τώρα και στο εξής πρέπει να δείξουμε ότι υπάρχουμε σ’ αυτή την περιοχή. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω… Αυτό ήταν το τέλος των δηλώσεων Erdogan, μετά τον επαναπατρισμό του απ’ τη σύνοδο των g20.
Είπε και μερικά άλλα. Όπως ότι το γεγονός ότι η τουρκία έκανε την επιχείρησή της στη συρία γρήγορα και με επιτυχία έχει αλλάξει την παγκόσμια άποψη για την περιοχή. Δεν είναι πια δυνατό να εφαρμοστεί οποιοδήποτε σενάριο που δεν περιλαμβάνει την τουρκία ή δεν έχει την συμφωνία της...
Σενάρια για τη συρία; Ποια σενάρια; Δύο είναι γνωστά, με το ένα να έχει γερούς υποστηρικτές: δημιουργικό χάος ή (πράγμα που είναι το ίδιο) αντίπαλες ζώνες εδάφους σε χρόνια αντιπαράθεση. Η δική μας ερμηνεία (περιθωριακή έτσι κι αλλιώς...) είναι ότι ο τούρκος πρόεδρος δήλωσε προς Ουάσιγκτον μεριά: "αν πρόκειται να κάνετε την συρία μπουρδέλο, εμείς θα ελέγχουμε μόνοι μας τα κομμάτια που εξασφαλίζουν τα συμφέροντά μας." Αλλά αυτή η απειλή σε ποιο σενάριο κολλάει; Ίσως η Μόσχα και η Tεχεράνη ξέρουν...
Δεν παρέλειψε, φυσικά να κατηγορήσει τον Άσαντ και το καθεστώς του. Μας φαίνεται λογικό: δεν είναι σωστό να γίνουν δημόσια φίλοι... (Ας αφήσουμε το γεγονός ότι βρίζοντας τον Άσαντ η Άγκυρα δεν είναι αναγκασμένη να τα σπάσει φανερά με το Ριάντ, αφήνοντας τους "μέσα στη σκόνη" πρίγκηπές του να τρέφουν ελπίδες...)
Σταυροκοπήματα. Το πολεμικό ενδιαφέρον μας για τις θρησκείες οφείλεται, φυσικά, στη γενικευμένα παραλυτική / ναρκωτική δράση τους. Ειδικά όμως για τον χριστιανισμό, ο πόλεμός μας πάει βαθύτερα. Αφού είναι μακράν η πιο παρανοϊκή από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες της ευρύτερης περιοχής, δεν μπορεί παρά να σχετίζονται τα διαχρονικά "πιστεύω" της με την ιδιαίτερη πολιτικο-στρατιωτική ηγεμονία των πιστών της, όπου τα κατάφεραν και τα καταφέρνουν. Ηγεμονία όλων των επίσημων δογμάτων / φραξιών.
Θρησκεία που έχει σαν το πιο ιερό σύμβολό της ένα όργανο βασανισμού και θανάτωσης; Κι όμως. Αυτό είναι ο σταυρός. (Το αγνοεί κανείς;). Αν ο θεωρούμενος σαν "ιδρυτής" της θρησκείας (ο γυιός του αφεντικού) είχε φέρει σε πέρας την αποστολή του όχι σε σταυρό αλλά σε κρεμάλα; Είναι εύκολο να βρει κανείς το αντίστοιχο σύμβολο: η θηλειά.
Όταν, λοιπόν, οι πιστοί σταυροκοπιούνται, απλά κάνουν μια χειρονομία ψυχαναγκαστικής εν-σωμάτωσης ενός εργαλείου βασανιστηρίων. Προφανώς τα ηγετικά κλιμάκια που εφηύραν κάποτε, τότε, πριν κάτι πολλές εκατοντάδες χρόνια, αυτήν την καινούργια θρησκεία, είχαν βαθύτερες γνώσεις μαζικής ψυχολογίας. Γνώσεις που δεν κοτσίλησε κάποιο θεϊκό πουλί στα κεφάλια τους: όταν πείθεις κάποιους να κάνουν, σαν ιερή, μια χειρονομία ενσωμάτωσης ενός βασανιστηρίου, διαμορφώνεις πρακτικά και εμπειρικά πάνω στα κορμιά τους μια διπλή ηθική: της ενοχής αλλά - κυρίως και απαραίτητα συμπληρωματικά - της εκδίκησης.
Αυτά όλα είναι πεντακάθαρα φανερά εκεί που πρέπει. Στη διακόσμηση της κεντρικής πύλης της νούμερο ένα εκκλησίας του χριστιανισμού: του αγίου Πέτρου. Στη Ρώμη. Όποιος έχει φτάσει μέχρι εκεί και δεν έχει προσέξει τι δείχνει το ανάγλυφο σε μέταλλο θρησκευτικό κόμικ σ’ αυτήν την πύλη, δεν έχει ιδέα για τον χριστιανισμό.
(Την "κόλαση" δείχνει! Αλλά με τι απόλαυση στις λεπτομέρειες και στην εφευρετικότητα του βασανισμού των ανθρώπων, ε; Ακόμα και ο διάολος, αν υπήρχε, θα κόλωνε με το πόσα βασανιστήρια μπορούν να σκεφτούν οι οπαδοί της "θρησκείας της αγάπης"…)
Σταυροκοπήματα στο προαύλιο. Όταν, λοιπόν, ο "υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων" της φαιορόζ κυβέρνησης μουρμουρίζει ότι η πρωϊνή προσευχή στα σχολεία μπορεί να είναι και προαιρετική, είναι σαν να λέει ότι ο χριστιανικός σαδομαζοχισμός + προσηλυτισμός μπορεί να είναι "προαιρετικός"…. Αν το αποφασίσουν οι νταβάδες της νεολαίας (δάσκαλοι / καθηγητές) ο.κ.
Είναι μια στάση πολύ πιο δειλή, πολύ πιο συμβιβαστική, πολύ πιο δουλική απ’ την απόφαση του (καταραμένου!) Σημίτη να σταματήσει η αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Γιατί εκείνος (ο καταραμένος…) το άντεχε να αναμετρηθεί με ένα Σύνταγμα γεμάτο με χιλιάδες μέλη της "συμμορίας με τα μαύρα" - και με 2 μύρια υπογραφές τους κατά της "επίθεσης στο έθνος". Ενώ οι τωρινοί, οι ευλογημένοι, όχι να το κάνουν κάτι τέτοιο αλλά ούτε να το διανοηθούν δεν μπορούν.
Το πάνε, λοιπόν, "λάου λάου", σαν εσωκομματικό φραξιονισμό. Ίσα για να ταΐσουν τους οπαδούς του κυβερνητικού συνεταίρου τους "να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους" μέσα στα σχολεία.
Και όχι μόνον αυτούς άλλωστε. Πρωϊνή προσευχή; Ακόμα και με την τσίμπλα στο μάτι ο εθισμός στο συμβολικό (και ασυνείδητο) αυτομαστίγωμα μέσω σταυροκοπήματος, θα βγάλει σίγουρα μερικά καθάρματα αργότερα...
16/6/2016: Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του cyborg (νο 06, Καλοκαίρι 2016).
